بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 331

عَلِیٌّ- علیه السلام - یَکْرَهُ الْحَلَالَ»(1) که مراد از حلال ظاهراً حلال بالمعنی الاعم است؛ یعنی علی- علیه السلام - چیزی را که جایز بالمعنی الأعم بود مکروه نداشته و منع نمی کردند. پس مکروه در این روایت به معنای حرام و ممنوع به کار رفته است.

_ صحیحه ی علی بن جعفر:

عَلِی بْنُ جَعْفَرٍ فِی کِتَابِهِ عَنْ أَخِیهِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ- علیهما السلام - قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ النَّوْحِ عَلَی الْمَیِّتِ أَ یَصْلُحُ؟ قَالَ یُکْرَهُ.(2)

علی بن جعفر می فرماید: از برادرم موسی بن جعفر- علیهما السلام - درباره ی نوح سؤال کردم آیا جایز است؟ فرمودند: مکروه است.

در این که مراد از کراهت در این روایت، حرمت است یا

1- وسائل الشیعه، ج18، تتمه کتاب التجاره، أبواب الربا، باب15، ح1، ص151 و الکافی، ج5، ص188. مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ سَیْفٍ التَّمَّارِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی بَصِیرٍ: أُحِبُّ أَنْ تَسْأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - عَنْ رَجُلٍ اسْتَبْدَلَ قَوْصَرَتَیْنِ فِیهِمَا بُسْرٌ مَطْبُوخٌ بِقَوْصَرَهٍ فِیهَا تَمْرٌ مُشَقَّقٌ قَالَ: فَسَأَلَهُ أَبُو بَصِیرٍ عَنْ ذَلِکَ فَقَالَ: هَذَا مَکْرُوهٌ فَقَالَ أَبُو بَصِیرٍ: وَ لِمَ یُکْرَهُ؟ فَقَالَ: إِنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ- علیه السلام - کَانَ یَکْرَهُ أَنْ یَسْتَبْدِلَ وَسْقاً مِنْ تَمْرِ الْمَدِینَهِ بِوَسْقَیْنِ مِنْ تَمْرِ خَیْبَرَ لِأَنَّ تَمْرَ الْمَدِینَهِ أَدْوَنُهُمَا وَ لَمْ یَکُنْ عَلِیٌّ- علیه السلام - یَکْرَهُ الْحَلَالَ.
2- همان، ج17، أبواب ما یکتسب به، کتاب التجاره، باب 17، ح13، ص129 و مسائل علی بن جعفر، ص156.