بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 338

کاملاً از این روایت استفاده می شود اصل نیاحت حرام نیست و گرفتن اجرت بدون مشارطه بر آن جایز است؛ چون اگر حرام بود، ثمنش حلال نبود و امام- علیه السلام - از آن نهی می کردند.

و امّا این که نهی از مشارطه آیا نهی تنزیهی است یا تحریمی، می گوییم: اگر قرینه ای بر تنزیهی بودن نداشته باشیم از آن جایی که نهی ظهور در تحریم دارد، قائل به حرمت آن می شویم.

بنابراین با این روایت می توانیم روایت سابق را هم که فرمود کسب نائحه سحت است، قید زده و حمل بر مشارطه کنیم؛ یعنی کسبی که با شرط باشد سحت است و اگر شرط نکند مانعی ندارد.

دسته ی پنجم: (روایات جواز نیاحت)

اشاره

این دسته روایات دلالت می کند که نیاحت جایز بوده و اشکالی ندارد.

_ صحیحه ی یونس بن یعقوب:

مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عِدَّهٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - قَالَ: قَالَ لِی أَبِی یَا جَعْفَرُ: أَوْقِفْ لِی مِنْ مَالِی