بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 344

این روایت نزد ما مرسله است _ ولی بعضی مثل مرحوم امام- قدس سره - و سید خویی- قدس سره - در برهه ای از زمان قائل بودند از آن جا که صدوق- قدس سره - روایت را به ضرس قاطع به امام- علیه السلام - نسبت داده، پس معلوم می شود نزد ایشان صحیح بوده و همین مقدار کفایت در صحت آن می کند، ولی ما این را قبول نداریم و مفصلاً در جای دیگر توضیح داده ایم _ امّا از حیث مضمون صحیح است؛ چون نیاحت به کذب، مصداق کذب بوده و حرام است.

_ روایت خدیجه بنت عمر بن علی بن الحسین:

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ] عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زَنْجَوَیْهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الْجَعْفَرِیِّ عَنْ خَدِیجَهَ بِنْتِ عُمَرَ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ- علیه السلام - فِی حَدِیثٍ قَالَتْ: سَمِعْتُ عَمِّی مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ- علیهما السلام - یَقُولُ: إِنَّمَا تَحْتَاجُ الْمَرْأَهُ إِلَی النَّوْحِ لِتَسِیلَ دَمْعَتُهَا وَ لَا یَنْبَغِی لَهَا أَنْ تَقُولَ هُجْراً فَإِذَا جَاءَ اللَّیْلُ فَلَا تُؤْذِی الْمَلَائِکَهَ بِالنَّوْحِ.(1)

این روایت نیز دالّ بر جواز نیاحت می باشد و می فرماید نباید در نیاحت هُجْر (زیاده از حدّ) بگوید و شب هم نیاحت شایسته نیست، به خاطر تأذی فرشتگان. ولی روایت دارای سد معتبر نیست و مجاهیل و ضعفاء در سند وجود دارند.

1- همان، ح6، ص127 و الکافی، ج1، ص358.