بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 345

نتیجه گیری از روایات مربوط به نیاحت

در مورد اصل نیاحت با توجه به این روایاتی که ذکر کردیم و تصریح در جواز نیاحت و اجرت بر آن داشت، می گوییم: نیاحت و اجرت بر آن جایز است و آن روایتی که فرمود «کسبُ النائحه سحتٌ» به وسیله ی این روایت اخیر حمل بر نیاحت به کذب و باطل می کنیم؛ یعنی اگر نیاحت به کذب و باطل کند کسبش سحت است.

و امّا در مورد جواز یا عدم جواز مشارطه هم می گوییم: از آن جایی که مسأله ی نیاحت مورد ابتلاء بوده و نوائح و نوادب زیاد بودند، ولی با این حال کسی را در فقه سراغ نداریم که خصوص مشارطه را حرام کرده باشد و مسبوق به سابقه به نحوی که حرام باشد، نیست؛ خصوصاً با توجه به این که معمولاً اجر، قبل از عمل تعیین می شده _ کما این که امروزه هم این طور است که مداح های معروف حتّی برای مجلس امام حسین- علیه السلام - هم از قبل مشارطه می کنند _ نمی توانیم نهی از مشارطه را حمل بر حرمت کنیم. بنابراین حمل بر کراهت می شود.

بنابراین نوح جایز است و بلکه اگر تکریم مؤمن یا به خاطر اجابت درخواست مؤمنی باشد و ... رجحان هم دارد و مزد گرفتن برای آن اشکالی ندارد. بله، مشارطه مکروه است و احتیاط استحبابی در ترک آن است.