بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 354

ای کوردل و کور چشم! سوگند به خدا اگر ترس این نبود که جنگ بین قوم من و قوم تو درگیرد، گردنت را می زدم! از پیش من برو!

ادلّه ی حرمت هجاء مؤمن

مرحوم شیخ می فرماید ادلّه ی اربعه دلالت بر حرمت هجاء مؤمن دارد:

هجاء المؤمن حرام بالأدلّه الأربعه؛ لأنّه هَمْزٌ وَ لَمْزٌ و أکلُ اللحم و تعییرٌ و إذاعهُ سرٍّ و کلّ ذلک کبیره موبِقه.(1)

1- المکاسب المحرمه، ج 2، ص117: المسأله السابعه و العشرون: هجاء المؤمن حرام بالأدلّه الأربعه؛ لأنّه هَمْزٌ وَ لَمْزٌ و أکلُ اللحم و تعییرٌ و إذاعهُ سرٍّ، و کلّ ذلک کبیره موبِقه، فیدلّ علیه فحوی جمیع ما تقدم فی الغیبه، بل البهتان أیضاً؛ بناء علی تفسیر الهجاء بخلاف المدح کما عن الصحاح، فیعمّ ما فیه من المعایب و ما لیس فیه، کما عن القاموس و النهایه و المصباح، لکن مع تخصیصه فیها بالشعر. و أما تخصیصه بذکر ما فیه بالشعر کما هو ظاهر جامع المقاصد فلا یخلو عن تأمّل، و لا فرق فی المؤمن بین الفاسق و غیره.