بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 381

علاوه آن که استمرار بر این امور به نحوی که «فحّاش بذی» صفت ثابت شخص شود مورد نظر روایت است و چنین شخصی است که یا از زنا متولد شده و یا این که شیطان شریک نطفه اش بوده است.

_ روایت سماعه:

وَ عَنْهُ [مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّد] عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ غَسَّانَ عَنْ سَمَاعَهَ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - فَقَالَ لِی مُبْتَدِئاً: یَا سَمَاعَهُ مَا هَذَا الَّذِی کَانَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ جَمَّالِکَ إِیَّاکَ أَنْ تَکُونَ فَحَّاشاً أَوْ سَخَّاباً(1) أَوْ لَعَّاناً فَقُلْتُ: وَ اللَّهِ لَقَدْ کَانَ ذَلِکَ

1- لسان العرب، ج 1، ص461: السِّخابُ: قِلادَهٌ تُتَّخَذُ من قَرَنْفُلٍ، و سُکٍّ، و مَحْلَبٍ، لیس فیها من اللُّؤْلُؤِ و الجوهر شی ءٌ، و الجمعُ سُخُبٌ. الأَزهری: السِّخابُ: عند العرب: کُلُّ قِلادَهٍ کانت ذاتَ جَوْهَرٍ، أَو لَمْ تَکُنْ. و السَّخَب و الصَّخَب بمعنی الصیاح، و الصادُ و السینُ یجوزُ فی کُلِّ کَلِمَه فیها خاءٌ. قال ابن الأَثیر: هو خَیْطٌ یُنْظَمُ فیه خَرَزٌ، و تُلْبَسُه الصِّبْیانُ و الجَواری؛ و قیل: هو ما بُدِئَ بتفسیره. و فی الحدیث فی ذکر المنافقین: خُشُبٌ باللیلِ سُخُبٌ بالنهار؛ یقول: إِذا جنَّ علیهمُ اللیلُ سَقَطُوا؛ نِیاماً کأَنهم خُشُبٌ، فإِذا أَصْبَحُوا تَسَاخَبُوا علی الدُّنیا شُحّاً و حِرْصاً. و السَّخَب و الصَّخَب بمعنی الصیاح، و الصادُ و السینُ یجوزُ فی کُلِّ کَلِمَه فیها خاءٌ. P مجمع البحرین، ج 2، ص81: سَخَّاب هو بالسین المفتوحه و الباء الموحده صیغه مبالغه من «السخب» بالتحریک، و هو شده الصوت، من تساخب القوم: تصایحوا و تضاربوا. و الصخب و السخب: الصیحه و اضطراب الأصوات للخصام.