بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 383

_ [صحیحه ی] ابی بصیر

(1):

الْحُسَیْنُ بْنُ سَعِیدٍ فِی کِتَابِ الزُّهْدِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ شُعَیْبٍ الْعَقَرْقُوفِیِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - فِی حَدِیثٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ- صلی الله علیه و آله و سلم -: إِنَّ مِنْ أَشَرِّ عِبَادِ اللَّهِ مَنْ تُکْرَهُ مُجَالَسَتُهُ لِفُحْشِهِ.(2)

ابوبصیر از امام صادق- علیه السلام - نقل می کند که پیامبر اسلام- صلی الله علیه و آله و سلم - فرمودند: از بدترین بندگان خدا کسی است که مجالست با او به خاطر فحشش ناپسند است.

1- ممکن است گفته شود این روایت مرسله است؛ چون حماد بن عیسی از اصحاب امام صادق- علیه السلام - است، ولی حسین بن سعید از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادی- علیهم السلام - است، بنابراین نمی تواند حماد بن عیسی را درک کرده باشد. امّا وقتی به ترجمه ی حماد بن عیسی نگاه می کنیم نجاشی می گوید: «و قیل: إنه روی عن أبی عبد الله- علیه السلام - عشرین حدیثا، و أبی الحسن و الرضا- علیهما السلام -، و مات فی حیاه أبی جعفر الثانی- علیه السلام -». هرچند نجاشی می فرماید: «و لم یحفظ عنه روایه عن الرضا و لا عن أبی جعفر- علیهما السلام -» شیخ هم در رجالش می فرماید: «حماد بن عیسی الجهنی البصری، أصله کوفی بقی إلی زمان الرضا- علیه السلام -». و برقی هم او را از اصحاب امام صادق، امام کاظم و امام رضا- علیهم السلام - نام برده است و در سال 209 وفات یافته است؛ یعنی تا زمان امام جواد- علیه السلام - زنده بوده است. و مات حماد بن عیسی غریقا بوادی قناه و هو واد یسیل من الشجره إلی المدینه و هو غریق الجحفه فی سنه تسع و مائتین و قیل: سنه ثمان و مائتین و له نیف و تسعون سنه رحمه الله. (رجال النجاشی، ص142و رجال الشیخ الطوسی، ص187) (امیرخانی)
2- وسائل الشیعه، ج 16، تتمه کتاب الجهاد، بقیه أبواب جهاد النفس، باب71، ح8، ص33 و کتاب الزهد، ص9.