بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 391

مورد هُجر متجاهر به فسق هم وجود دارد، پس همان مقدار که غیبت جایز است، هُجر هم جایز خواهد بود؛ خصوصاً اگر مصداق نهی از منکر باشد.

و امّا اگر ملاک جواز غیبت متجاهر را عدم وجود مقتضی حرمت دانستیم _ چون اصلاً غیبت یعنی «کشف عما ستره الله» در حالی که متجاهر، ستری نداشته و خودش آشکارا مرتکب می شود _ در این صورت تعدّی از جواز غیبت به جواز هُجر مشکل خواهد بود.

ولی ما می گوییم اصلاً اطلاقی که سنداً و دلالتاً تام باشد و بیان کند هُجر و فحش بما هو هُجرٌ و فحشٌ مطلقاً حرام است وجود ندارد، بنابراین نمی توانیم بگوییم فحش نسبت به متجاهر به فسق حرام است. البته این در صورتی است که مشتمل بر افتراء و دروغ نباشد.