بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 412

أَبِیعَهُ قُلْتُ :فَمَا تَرَی أَنْ أُعْطِیَ عَلَی کِتَابَتِهِ أَجْراً؟ قَالَ: لَا بَأْسَ وَ لَکِنْ هَکَذَا کَانُوا یَصْنَعُونَ.

وَ رَوَاهُ الشَّیْخُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ نَحْوَهُ.(1)

روح بن عبدالرحیم می گوید از امام صادق- علیه السلام - درباره ی خرید و فروش مصاحف سؤال کردم، فرمودند: [قبلاً این طور مرسوم بود] ورق نزد منبر گذاشته می شد و ما بین منبر و دیوار به اندازه ی محل عبور یک گوسفند یا انسانِ مایل جا بود و فرد آن جا می رفت و قرآن کتابت می کرد [و این طور صاحب قرآن می شد] ولی بعد از آن خریداری مرسوم شد [روح بن عبدالرحیم می گوید] عرض کردم نظرتان درباره ی آن چیست؟ [یعنی خرید و فروش جایز است یا خیر؟] فرمودند: این که قرآن را بخرم نزد من محبوب تر است از این که قرآن را بفروشم. عرض کردم: نظرتان درباره ی پرداخت اجرت بر کتابت قرآن چیست؟ فرمودند: اشکالی ندارد و لکن قبلاً این طور می کردند [یعنی هر کسی قرآن می خواست، ما بین منبر و حائط می نوشت و این طور صاحب قرآن می شد نه با إشتراء].

این روایت از لحاظ سند تمام است و به روشنی دلالت می کند بیع مصحف جایز است؛ زیرا حضرت می فرمایند: «أَشْتَرِی أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَبِیعَهُ» و چون هر شرائی مستلزم بیع است، پس باید

1- وسائل الشیعه، ج 17، کتاب التجاره، ابواب ما یکتسب به، باب31، ح4، ص158 و الکافی، ج5، ص121.