بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 416

فِی ذَلِکَ فَقَالَ: أَشْتَرِیهِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَبِیعَهُ.(1)

ابوبصیر می گوید: از خدمت امام صادق- علیه السلام - درباره ی خرید و فروش مصاحف سؤال کردم فرمودند: [قبلاً ورق] بین منبر و دیوار گذاشته می شد و فرمودند: بین منبر و دیوار فاصله ای به اندازه ی عبور گوسفند یا انسان مایل وجود داشت و در آن جا مثلاً کسی سوره ی بقره را می نوشت، این طور مرسوم بود ولی بعداً خرید و فروش رسم شد. عرض کردم: نظر شما درباره ی آن [خرید و فروش مصحف] چیست؟ فرمودند: این که بخرم نزد من محبوب تر است از این که بفروشم.

مضمون این روایت و دلالت آن بر جواز بیع و شراء مانند موثقه ی روح بن عبدالرحیم است؛ فقط ذیلی که مربوط به پرداخت اجرت بر کتابت در موثقه ی روح بن عبدالرحیم بود، این روایت آن را ندارد.

حمل بر کراهت مقتضای جمع بین دو دسته روایات

اشاره

در بین روایات دالّ بر حرمت، فقط یک روایت از لحاظ سند تمام بود و بقیه به عنوان مؤید بود، در بین روایات دالّ بر جواز نیز دو روایت از لحاظ سند تمام بود که هر دو به یک مضمون بودند و روایت دیگری هم وجود داشت که به عنوان مؤید بود.

جمع بین این دو دسته روایات اقتضاء می کند روایات مانعه را حمل بر کراهت کنیم؛ زیرا دلالت این روایات بر حرمت بیش از

1- همان، ح8، ص160 و تهذیب الاحکام، ج6، ص366.