بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 42

2. آیه ی 90 سوره ی مبارکه ی مائده:

<یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَیْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ>

3. آیه ی 91 سوره ی مبارکه ی مائده:

<إِنَّما یُریدُ الشَّیْطانُ أَنْ یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَداوَهَ وَ الْبَغْضاءَ فِی الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ وَ یَصُدَّکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ عَنِ الصَّلاهِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ>

با این عنایت در قرآن کریم و با نظر به آن چه بعداً خواهیم گفت، تحقیق و بررسی معنای «میسر» اهمیت زیادی دارد.

اکثر لغویین(1) «میسر» را به نوع خاصی از قمار که به وسیله ی أقداح و أزلام است _ توضیح آن خواهد آمد _ معنی کرده اند و بعضی(2) علاوه بر آن به «جزور»؛ یعنی آن شتری که در بازی قمار

1- الصحاح للجوهری، ج2، ص857؛ شمس العلوم (نشوان بن سعید حمیری 573 ه.ق)؛ الفائق فی غریب الحدیث (زمخشری 583 ه.ق)؛ النهایه فی غریب الحدیث و الاثر (ابن اثیر 606 ه.ق)، ج5، ص296؛ لسان العرب (ابن منظور 711 ه.ق)؛ المصباح المنیر (فیومی 770 ه.ق) و قاموس المحیط (فیروز آبادی).
2- کتاب العین (خلیل بن احمد عروضی 175 ه.ق)؛ المحیط فی اللغه (صاحب بن عباد 385 ه.ق)؛ هم چنین معنای دومی که لسان العرب و قاموس المحیط ذکر می کنند.