بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 432

فقط از به زبان جاری کردن آن در انشاء عقد نهی شده که این مجرد تکلیف صوری است یا این که باید بگوییم نقوش هرچند عرفاً ملک است، ولی شرعاً ملک نیست و معامله بر روی ورق مقیّد به وجود نقوش قرآنی واقع شده، نه ورق و نقوش، که آن هم تکلیف صوری است؛ زیرا گمان نمی کنم حقیقتاً احکام ملک بر روی آن تعطیل باشد! بنابراین با این که شرعاً ملک نیست ولی احکام ملک را دارد، که این هم یک تکلیف صوری است.

پس هر یک از این صور مبتلای به محظور است و نمی توان ملتزم به آن شد، به همین جهت مرحوم شیخ با تسلیم شدن در مقابل این وجه اعتباری، دست از ظهور اخبار بر حرمت بیع مصحف برمی دارند؛ چون قرینه ی عقلیه ی قطعیه بر خلاف آن قائم است _ در چنین جاهایی فرق بین اصولی و اخباری ظاهر می شود که دلالت اخبار را با این که بر حرمت تمام می داند ولی به خاطر یک قرینه ی عقلی از آن رفع ید می کند _ بنابراین باید مانند علامه ی بحر العلوم و صاحب جواهر- قدس سرهما - قائل به کراهت بیع مصحف شد؛ نه حرمت.

نقد کلام شیخ- قدس سره -

1. جواب نقضی: همان محظوراتی که مرحوم شیخ در قائل شدن به حرمت بیع مصحف بیان کردند، در قائل شدن به کراهت هم عود می کند؛ زیرا اگر نقوش عین مملوکه نباشد و وصف بوده