بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 455

قَالَ: رَأَیْتُ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ- علیهما السلام - یَفْعَلُ ذَلِکَ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ- علیهما السلام -: وَ اللَّهِ مَا فَعَلَهُ الْحُسَیْنُ- علیه السلام - وَ لَا قَامَ لَهَا أَحَدٌ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ قَطُّ فَقَالَ الْأَنْصَارِیُّ: شَکَّکْتَنِی أَصْلَحَکَ اللَّهُ قَدْ کُنْتُ أَظُنُّ أَنِّی رَأَیْتُ.(1)

زراره می گوید در محضر امام باقر- علیه السلام - بودم و مردی از انصار هم نزد حضرت بود تا این که جنازه ای از آن جا تشییع کردند و آن مرد انصاری قیام کرد، ولی امام باقر- علیه السلام - قیام نفرمودند، من هم همراه حضرت نشستم [و بلند نشدم] آن مرد انصاری هم چنان ایستاده بود تا آن که آنان رد شدند و رفتند، سپس او هم نشست. حضرت به او فرمودند: چرا بلند شدی؟ عرض کرد: من دیدم که امام حسین- علیه السلام - این چنین کردند [و من در این کار به ایشان اقتدا کردم]. امام باقر- علیه السلام - فرمودند: به خدا قسم! امام حسین- علیه السلام - چنین نکردند و هیچ یک از ما اهل بیت هرگز برای جنازه قیام نکرده است! مرد انصاری عرض کرد: اصلحک الله، مرا به شک انداختید گمان می کردم که این طور دیدم.

این روایت گرچه دلالت بر مدعا ندارد، ولی زمینه ای برای فهمیدن درست روایت بعدی ایجاد می کند.

 

1- وسائل الشیعه، ج 3، تتمه کتاب الطهاره، ابواب الدفن و مایناسبه، باب17، ح1، ص169 و الکافی، ج3، ص191.