بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 475

که مصاحف(1) را هم جزء غنائم در جنگ با کفار نام می برد استفاده می شود که کافر می تواند مالک مصحف شود؛ چون اگر ملک کافر نمی شد، پس به ملک مسلمان باقی مانده و در نتیجه نمی تواند به عنوان غنیمت باشد، بلکه نهایت به عنوان مجهول المالک می شود و باید طبق احکام مجهول المالک عمل شود.

پس به دلیل اولویت عدم جواز بیع عبد مسلم به کافر نمی توان برای اثبات عدم جواز بیع مصحف تمسک کرد. قیاس هم که در مذهب ما باطل است، پس دلیلی بر عدم جواز بیع مصحف به کافر وجود ندارد، مگر این که تحت عناوینی مانند اهانت، وهن به قرآن و ... قرار بگیرد که جایز نخواهد بود و الا اگر مصداق اهانت به قرآن نباشد مثلاً کافری به قرآن احترام گذاشته و اهل مطالعه و تأمل در قرآن باشد، نمی توان گفت دادن قرآن به او حرام است بلکه اگر موجب هدایت او شود رجحان هم دارد.

إن قلت: مس قرآن بدون وضوء برای مسلمان جایز نیست(2) و

1- ظاهراً مراد از مصاحف خصوص قرآن است و شامل مثل انجیل و تورات نمی شود؛ زیرا مصحف بر غیر قرآن اطلاق نمی شود. و این که بر صحف ابراهیم و موسی، صحف اطلاق شده، صحف جمع صحیفه است نه مصحف و اگر هم اعم مراد باشد، بالاخره قرآن را جزء غنائم نام برده است.
2- البته نه با تمسک به آیه ی شریفه ی (لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ) بلکه با تمسک به روایتی از امام صادق- علیه السلام - که فرزند حضرت سؤال می کند بدون وضوء قرآن بخوانم؟ حضرت فرمودند بخوان امّا «لَا تَمَسَ الْکِتَابَهَ». ü وسائل الشیعه، ج 1، کتاب الطهاره، ابواب الوضوء، باب12، ح2، ص383 و تهذیب الحکام، ج1، ص126: وَ عَنْهُ [مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَعْقُوب] عَنْ حَمَّادٍ عَنْ حَرِیزٍ عَمَّنْ أَخْبَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ- علیه السلام - قَالَ: کَانَ إِسْمَاعِیلُ بْنُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عِنْدَهُ فَقَالَ: یَا بُنَیَّ اقْرَأِ الْمُصْحَفَ فَقَالَ: إِنِّی لَسْتُ عَلَی وُضُوءٍ فَقَالَ: لَا تَمَسَ الْکِتَابَهَ وَ مَسَّ الْوَرَقَ فَاقْرَأْهُ.