بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 73

به این روایت تمسک کنیم و می تواند مجرای برائت باشد.

امّا این که فرمود «میسر» بر نفس نرد و شطرنج اطلاق شده، پس نرد و شطرنج حرام است و انصراف به لعب مع الرهن ندارد، می گوئیم: این که در این روایت «میسر» بر نرد و شطرنج اطلاق شده چه فرقی با آن روایاتی دارد که «لعب به شطرنج و نرد» را مورد نهی قرار داده است، که در مورد آن روایات فرمود انصراف به لعب مع الرهن دارد ولی در این روایت انصراف ندارد؟! در این جا هم می تواند انصراف به لعب مع الرهن داشته باشد.

مضاف به این که طبق تحقیقی که کردیم «میسر» در لغت بر آلات قمار اطلاق نشده است، یا بر «ما یقامر علیه» اطلاق شده و یا «مصدر میمی» است. بنابراین در این جا که بر «نرد و شطرنج» تطبیق شده باید چیزی را در تقدیر بگیریم که آن «لعب» است؛ یعنی لعب به نرد و شطرنج. پس همان طور که لعب در تقدیر است، رهن هم می تواند در تقدیر باشد. حداقل احتمال قوی می دهیم این طور باشد، پس نمی توانیم به این روایت تمسک کنیم.

از این جا معلوم می شود این که در مورد «کُلُّ قِمَارٍ مَیْسِرٌ» فرمود به قرینه ی تطبیق میسر بر نرد و شطرنج، مراد از قمار، آلات قمار است و معنای مصدری نیست، درست نیست و باید قمار را یا به همان معنای مصدری بگیریم _ که اظهر است _ که در این صورت با آن مُقَدَّری که برای نرد و شطرنج گرفتیم هماهنگ می شود؛ یعنی «لعب مع الرهن» و یا خیلی تنزل کنیم به