بررسی گسترده ی فقهی: قمار، قیادت، قیافه، کهانت و ... صفحه 77

باشد که با وجود قرینه _ هرچند آن قرینه مناسبت حکم و موضوع باشد _ می توانیم بر آن معانی حمل کنیم و یا دلیل و قرینه ی قطعی قائم شده باشد که هر سه معنا _ هرچند مجازاً _ اراده شده است، و در ما نحن فیه هیچ یک از این دو شرط وجود ندارد.

مؤیدات شیخ- قدس سره - بر حرمت لعب به آلات قمار بدون رهن

اشاره

مرحوم شیخ بعد از این که فرمودند: أولی به استدلال برای اثبات حرمت لعب به آلات قمار بدون رهن، تمسک به روایت تحف العقول و أبی الجارود است _ که ما گفتیم هر دو روایت، هم از لحاظ سند و هم از لحاظ دلالت مخدوش است _ مؤیداتی را ذکر می کنند که عبارتند از:

1. روایت عبدالله بن علی:

الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الطُّوسِیُّ فِی مَجَالِسِهِ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ الصَّلْتِ عَنِ ابْنِ عُقْدَهَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْحَلَبِیِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ- علیهم السلام - قَالَ: کُلُّ مَا أَلْهَی عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ فَهُوَ مِنَ الْمَیْسِرِ. (1)

این روایت از لحاظ سند به خاطر ابن الصّلت، جعفر بن محمد بن عیسی و عبد الله بن علی ناتمام است.

1- همان، باب100، ح15، ص315 و الامالی، ص336.