ربا و راه های گریز از آن صفحه 13

ب) رباخواری در اروپای قرون وسطا و رنسانس

اشاره

ب) رباخواری در اروپای قرون وسطا و رنسانس

زیر فصل ها

1 _ یهودیّت

2 _ رویکرد کلیسا در اروپای قرون وسطا

3 _ اقتصاد پس از رنسانس تا عصر جدید

1 _ یهودیّت

1 _ یهودیّت

تاریخ یهود با پول پرستی، طمع ورزی، مکر و حیله گری و رباخواری گره خورده است. قرآن کریم نیز به برخی از این ویژگی های یهودیان اشاره کرده و درباره حلال شمردن ربا می فرماید:

به خاطر ظلمی که از یهود صادر شد، و نیز، به خاطر جلوگیری بسیار آن ها از راه خدا، بخشی از چیزهای پاکیزه را که بر آن ها حلال بود، حرام کردیم. (هم چنین) به خاطر ربا گرفتن، در حالی که از آن نهی شده بودند و به باطل خوردن مال مردم، برای کافران آن ها عذاب دردناکی آماده کرده ایم. (نساء: 160 و 161).

یهود به سبب سخت کیشی افراطی قومی، ملت های بیگانه را هیچ می انگارد و هرگونه ستمی را که نسبت به غیر یهود رخ دهد، هرچند به نابودی آن ها بینجامد، جایز می شمارد. قرآن درباره خیانت کردن یهودیان در امانت می فرماید:

این [جایز شمردن امانت در خیانت] بدان سبب است که ایشان [یهود] می گویند ما در برابر امّی ها (غیر یهود) مسئول نیستیم و بازخواستی نداریم! و بر خدا دروغ می بندند و خود این را می دانند. (آل عمران: 75)

رباخواری نیز نخست این گونه بود؛ یعنی آنان ربا گرفتن از یهودی را روا نمی دانستند، ولی از غیر یهودی ها ربا می گرفتند. موسی بن میمون در کتاب خود به نام ید حزقاه، به معنای دست قدرتمند می گوید:

ما برای برطرف کردن نیاز به بیگانه قرض نمی دهیم، بلکه برای گرفتن بهره و تحمیل خواست خودمان این کار را می کنیم؛ در حالی که انجام چنین کاری با برادران یهودی مان