ربا و راه های گریز از آن صفحه 194

سخن پایانی

سخن پایانی

وظیفه امر به معروف و نهی از منکر حکم می کند که:

1 _ هر مسلمانی باید نخست خود از این گناه بزرگ دوری گزیند؛

1 _ در هر جایگاه و مقامی که هست در حدّ توان خود در نابودی این بلای خانمان سوز اجتماعی که پس از شرک به خداوند از بزرگ ترین گناهان به شمار می رود همت گمارد؛ زیرا پی آمدهای شوم ربا هرچند مانند اعتیاد یا دزدی و ناامنی آشکار و نمایان نیست، ولی مصیبتی است که از درون، جامعه را از هم می گسلد و به گفته پیامبر صلی الله علیه و آله :

آن گاه که خداوند اراده کند که قومی را نابود سازد، ربا و زنا را در میان آن قوم رواج می دهد.(1)

مسلّم است که خداوند این کار را نمی کند، بلکه گسترش این دو عمل زشت، نتیجه رفتار و کردار خود آن قوم است. به فرموده قرآن:

انّ اللّه لا یغیّر ما بقومٍ حتّی یغیّر ما بانفسهم.

خداوند سرنوشت هیچ قومی (و ملّتی) را تغییر نمی دهد؛ مگر آن که آنان آن چه را در خودشان است، تغییر دهند.

بر اساس فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله ، ربا و زنا در میان هر ملّتی به نابودی آن ملّت می انجامد و جلوگیری از آن، همّت عمومی را می طلبد به ویژه فرهیختگان هر قوم و قلم به دستان و سخنوران و هنرمندان هر قوم باید پی آمدهای ناگوار این بلای بزرگ را گوشزد کنند و مردم را از سقوط در درّه وحشتناک رباخواری نجات دهند.