ربا و راه های گریز از آن صفحه 21

پیامبر صلی الله علیه و آله نقل کرده اند، حجر اسماعیل نیز جزو کعبه بوده است، ولی چون مال حلال قریش اندک بود، نتوانسته اند آن را جزو کعبه کنند.(1)

پس با این که اشراف قریش ثروت های زیادی از راه ربا به دست آورده بودند، ولی درآمد ربوی نزد آنان ناپسند بوده است.

ب) ادیان آسمانی

اشاره

ب) ادیان آسمانی

رباخواری در شمار کارهایی است که در همه ادیان و کتاب های آسمانی حرام بوده است. امام هشتم علیه السلام می فرماید:

و هو محرمٌ علی لسان کلّ نبیٍّ و فی کلّ کتاب.(2)

ربا حرامی است که همه پیامبران و کتاب های آسمانی آن را حرام دانسته اند.

به گفته امام صادق علیه السلام ، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز هنگامی که با اهل ذمّه، پیمان بست و از آن ها جزیه خواست، شرط هایی را تعیین کرد که از آن جمله می توان به دست برداشتن از ربا و خوردن گوشت خوک اشاره کرد.(3)

1. آیین یهودیّت

1. آیین یهودیّت

در تورات، با تعبیرهای گوناگون به حرام بودن ربا تصریح شده است که به چند مورد اشاره می شود:

1- ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، فی شرح صحیح البخاری، بیروت، دارالفکر، 1411 ه . ق، ج 3، ص 444، برگرفته از: التّدابیر الواقیه من الربا فی الا سلام، ص 37.
2- شیخ عباس قمی، سفینه البحار، قم، دارالاسوه، 1416 ه . ق، چ2، ج 3، ص 296، ماده «الرّبا»؛ علامّه مجلسی، بحارالانوار، انتشارات کتاب چی، 1415 ه . ق، ج 103، ص 121؛ کتاب العقود و الایقاعات، باب الرّبا، ح 33.
3- محمد محمّدی ری شهری، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، چ 1، 1416 ه . ق، ج 1، ص 388، باب جزیه.