ربا و راه های گریز از آن صفحه 22

1 _ اگر نقدی به فقیری از قوم من که همسایه تو باشد قرض دادی، مانند رباخوار با او رفتار مکن و سودی از او مگیر.(1)

2 _ [فرد] غریب را می توانی به سود قرض بدهی، ولی برادر خود را به سود قرض مده تا یهوه، خدایت، در زمینی که برای تصرّفش داخل آن می شوی، تو را به هرچه دستت را بر آن دراز می کنی، برکت دهد.(2)

3 _ اگر برادرت فقیر شد و نزد تو، تهی دست باشد، او را مانند غریب و مهمان دست گیری نما تا با تو زندگی کند؛ از او ربا و سود مگیر و از خدا بترس تا برادرت با تو زندگی کند. نقد خود را به ربا به او مده و خوراک خود را به سود به اومده.(3)

4 _ در کتاب مقدّس، در سفر نحمیا باب 5 آیه 1 تا 12 و سفر حزقیال، باب 18 و سفر مزامیر، مزمور 15 نیز رباخواری حرام دانسته شده است.

2. آیین مسیحیّت

2. آیین مسیحیّت

در عهد جدیدِ کتاب مقدّس، یعنی انجیل، هر چند مانند عهد عتیق آشکارا نسبت به حرام بودن ربا بیانی ندارد، ولی چنان که حضرت مسیح علیه السلام خود تصریح می کند، آن حضرت برای نسخ تورات یا صُحُف انبیای پیشین نیامده است، بلکه آمده است تا آن را تکمیل کند.(4)

این امر، به امور حرام در تورات اشاره دارد. ازاین رو، عالمان مسیحی به

1- کتاب مقدّس، عهد عتیق، سفر خروج، باب 22، آیه 25، ص 119.
2- کتاب مقدّس، عهد عتیق، ص 310، سفر تثنیه، باب 23، آیه 19.
3- کتاب مقدّس، عهد عتیق، ص 195، سفر لاویان، باب 25، آیه 35 _ 37.
4- کتاب مقدّس، انجیل متی، باب 5، آیه 17.