ربا و راه های گریز از آن صفحه 4

پیش گفتار

پیش گفتار

الَّذینَ یَأْکُلُونَ الرِّبا لا یَقُومُونَ إِلاّ کَما یَقُومُ الَّذی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطانُ مِنَ الْمَسِّ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبوا وَ أَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبوا فَمَنْ جاءَهُ مَوْعِظَهٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهی فَلَهُ ما سَلَفَ وَ أَمْرُهُ إِلَی اللّهِ وَ مَنْ عادَ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ. (بقره: 275)

کسانی که ربا می خورند (در قیامت) بر نمی خیزند، مگر مانند کسی که بر اثر تماس شیطان، دیوانه شده است (نمی تواند تعادل خود را حفظ کند؛ گاهی زمین می خورد و گاهی بر می خیزد). این بدان سبب است که گفتند: «داد و ستد هم مانند رباست (و تفاوتی میان آن دو نیست.)»؛ درحالی که خدا بیع را حلال و ربا را حرام کرده است. (زیرا فرق میان آن دو بسیار است) و اگر کسی اندرز الهی به او رسد و (از رباخواری) خودداری کند، سودهایی که در گذشته (پیش از نزول حکم تحریم) به دست آورده، مال اوست (و این حکم، گذشته را در بر نمی گیرد) وکار او به خدا واگذار می شود (گذشته او را خواهد بخشید) ولی کسانی که باز گردند (و بار دیگر این گناه را انجام دهند) اهل آتش اند و همیشه در آن می مانند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

ای علی! بی گمان این مردم به زودی با اموالشان دچار فتنه و آزمایش می شوند و در دین داری بر خدا منّت می گذارند. با این حال، انتظار رحمت او را دارندو از قدرت و خشم خدا خود را ایمن می پندارند. حرام خدا را با شبهه های دروغین و هوس های غفلت زا حلال می کنند. شراب را به بهانه این که آب انگور است و رشوه را که هدیه است و ربا را که نوعی معامله است، حلال می شمارند.(1)

پیشینه تاریخی ربا و رباخواری، به هزاران سال پیش از میلاد می رسد. مبارزه با رباخواری نیز، با همان تاریخ هم زمان است. نه تنها ادیان آسمانی بلکه