تروریسم علیه انقلاب صفحه 10

غرب را به نقد و بازسازی بکشاند. او در این راستا، تقابل های دوقطبی، ثنویت ها و تمایزات دوگانه و دلبخواهی و خودساخته غرب و حتمی و رجحان یک طرف بر طرف دیگر را مورد تردید قرار می دهد.(1) در حقیقت، هدف دریدا از پیشه ساختن روش واسازی آن است تا تمایزات دوگانه (ثنویت ها) در اندیشه غربی را که طی آن یک درون، ذات و ماهیت در مقابل یک دگر/ غیر اخراج شده(2) برتری و رجحان داده می شود زیر سئوال ببرد و از آن شالوده شکنی کند.(3) به طور خلاصه، هدف دریدا از طرح و بسط روش واسازی، آن گونه که در مقاله سال 1968 خود تحت عنوان «تمایز» نشان می دهد این است که دلبخواهی، ساختگی و سیاسی بودن ثنویت سازی های غربی و تفکر استعلایی مدرنیسم غربی درباره غیر و دگر خود را به اثبات برساند.(4)

با بهره ای آزادانه از روش واسازانه دریدا می توان به بحث درباره ثنویت سازی های دولت ایالات متحده از خود و دیگری پرداخت. بر این اساس، غرب به رهبری ایالات متحده در نظم بین المللی و جهانی پس از جنگ دوم جهانی همواره خود را محق در تقسیم جهان به دو قطب خیر و شر دانسته است و در این تقسیم بندی و ثنویت سازی دلبخواهانه همواره خود در طرف و جبهه خیر و اغیار و دشمنانش به مثابه «شر» برای همگان ترسیم و تصویر شده اند. بدین سان همواره سه خصیصه و ویژگی ثابت و مانا در این نوع ثنویت سازی در گفتمان غربی وجود دارد: 1. استحقاق غرب به رهبری آمریکا برای مشخص کردن حدود و ثغور تقسیم نیروهای جهانی به دو قطب یا جبهه خیر و شر؛ 2. دلبخواهانه و غیراصولی بودن چنین قطب بندی و مرزبندی؛ 3. رویکرد صفر و صدی یا اصطلاحاً سیاه و سفید در این ثنویت سازی که بر اساس آن هر که «با» جبهه غرب علی الخصوص ایالات متحده همراه نباشد، لاجرم و ناگزیر «علیه» آن قلمداد می شود.

1- محمد ضیمران، نیچه پس از هایدگر، دریدا و دلوز، تهران: انتشارات هرمس، 1382، ص 272.
2- Excluded Other.
3- مایکل پین، لاکان، دریدا، کریستوا، ترجمه پیام یزدان جو، تهران: نشر مرکز، 1380، ص 195.
4- J. Derrida, Difference: Margins of Philosophy, Translated by Alan Bass, (Chicago: Chicago University Press, 1982), pp: 5-10.