تروریسم علیه انقلاب صفحه 173

می کند و خواستهایتان را تعهد می کند. خودتان بگویید به چه چیزی نیاز دارید. هیچ نیروی ارتشی به غیر از تعدادی که در منطقه است به اینجا اعزام نخواهد شد. آنها نیز اجازه نخواهند داشت که در مرز داخلی شما دخالت کنند، پذیرش این پیشنهاد از جانب شما موجب اطمینان ما به شما خواهد شد. اگر پس از گذشت این یک سال، ما اکثریت خواسته های شما را اجرا نکردیم و تعهدات خودمان را عملی نکردیم، شما می توانید لوله اسلحه هایی را که خودمان به شما داده ایم به طرف ما بگیرید. اگر پیشنهادهای مرا قبول نکنید، خیلی سخت است که به توافق برسیم.»

بلوریان می گوید: «البته من موافق بودم.» در آن جلسه عبدالله حسن زاده مخالفت می کند و می گوید اول باید جمهوری اسلامی خواسته های ما را تأمین کند و می گوید: «اگر ما این پیشنهاد را قبول کنیم، مردم کردستان به ما می گویند "جاش"». بلوریان می نویسد:

با شنیدن این حرف من عصبانی شدم و خواستم بگویم چرا با وابسته شدن به رژیم بعث عراق و اسلحه و پول گرفتن از این دشمن خونخوار و دیکتاتور کُرد "جاش" نمی شویم، ولی جلوی خود را گرفتم و به جای آن گفتم آقای ملاعبدالله، مگر به گفته خودتان 95 درصد مردم با ما نیستند. همان طور که خودمان می گوییم گوش به حرف ما می دهند. پس چطور به ما می گویند "جاش"؟ قاسملو از پیشنهاد مخالفت حسن زاده دفاع می کند...(1)

حزب دمکرات بر اساس نظر دولت عراق با پیشنهاد نماینده امام مخالفت می کند و جنگ مسلحانه خود علیه دولت نوپای جمهوری اسلامی را تشدید می کند.

پس از پذیرش درخواست رژیم بعث عراق از سوی دفتر سیاسی حزب دمکرات، این حزب دچار انشعاب می شود. غنی بلوریان در