- پیشگفتار 1
- اشاره 7
- اشاره 7
- مقدمه 8
- اول. واسازی از مفهوم سازی گفتمان غربی درباره تروریسم/ تروریست ها 9
- سوم. تبارشناسی مفهوم سازی گفتمان غربی از تروریسم 13
- چهارم. تروریسم به مثابه خشونت سیاسی ضدهژمونیک 15
- پنجم. بازنمایی تروریست ها در گفتمان رسانه ای غرب 18
- مقدمه 23
- اشاره 23
- اشاره 23
- اول. تروریسم؛ در نسبت با اسطوره 26
- دوم. تروریسم؛ ابزار سیاسی 27
- سوم. تجزیه و تحلیل اقتصادی تروریسم 28
- چهارم. تروریسم؛ انتخابی استراتژیک 30
- پنجم. رهیافت روانشناسانه به تروریسم 33
- ششم. رهیافت سیاسی به تروریسم 36
- هشتم. رهیافت نژادپرستانه به تروریسم 39
- نهم. تروریسم؛ پدیده ای انتقالی و وارداتی 40
- دهم. رهیافت ایدئولوژیک به تروریسم 42
- یازدهم. تبیین تروریسم بر اساس نقش استعمار 43
- اشاره 44
- دوازدهم. نگرش تلفیقی میان نظریه ها و رهیافت های به تروریسم 44
- 1. علت سیاسی و ضعف دولت نوپا 49
- 2. علت ایدئولوژیک 51
- 3. علت جامعه شناختی – روانشناختی 56
- 4. علت فرهنگی 57
- 5. علت بیرونی 58
- نتیجه گیری 60
- اشاره 63
- اشاره 63
- مقدمه 63
- اول. دریافت هایی از ایدئولوژی و تحولات تروریسم مبتنی بر ایدئولوژی 65
- 1. مبناگرایان 69
- دوم. سه رویکرد تئوریک در تبیین نسبت تأثیر ایدئولوژی بر تروریسم 69
- 2. ابزارگرایان 70
- 3. سازه انگاران 72
- سوم. تبیین رابطه ایدئولوژی و تروریسم 74
- اشاره 76
- 1. تبیین حیطه منازعه و اختلاف 76
- چهارم. روشهای ایدئولوژی در تسهیل تروریسم 76
- 3. تعیین پاداش نهایی برای پیروان 77
- 2. مشروعیت بخشی به اقدامات خشونت بار 77
- 4. نمادسازی و ایجاد مناسک 78
- پنجم. مراحل شکل گیری تروریسم مبتنی بر ایدئولوژی 78
- اشاره 81
- اشاره 81
- مقدمه 82
- اول. زمینه ها و علل شکل گیری ریشه های تروریستی در سازمان مجاهدین خلق قبل از پیروزی انقلاب 83
- دوم. مواضع و عملکرد تروریستی سازمان در قبال انقلاب اسلامی 88
- سوم. عملکرد، استراتژی و تاکتیک سازمان پس از سرنگونی رژیم صدام 102
- 1. توانایی عملیات نظامی 109
- اشاره 109
- چهارم. ارزیابی توانایی ها و پتانسیل های کنونی نظامی، سیاسی–تبلیغاتی و مالی سازمان 109
- 2. توانایی های سیاسی - تبلیغاتی 110
- 3. توانایی های مالی 111
- پنجم. روابط سازمان مجاهدین و قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای 112
- ششم. چشم انداز فعالیت ها و اهداف سازمان مجاهدین خلق 119
- نتیجه گیری 121
- اشاره 123
- مقدمه 123
- اشاره 123
- اول. شکل گیری سازمان چریک های فدایی خلق 127
- دوم. از مبارزه مسلحانه تا تروریسم 128
- سوم. نگاهی به برخی ترورهای چریک های فدایی خلق پیش از انقلاب 131
- چهارم. استمرار سیاست تروریستی پس از انقلاب 136
- نتیجه گیری 141
- اشاره 142
- اشاره 142
- اول. زمینه های شکل گیری ایدئولوژی گروه فرقان 143
- مقدمه 143
- دوم. پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز دشمنی گروه فرقان 149
- سوم. تأملی بر رفتارهای تروریستی گروه فرقان 150
- اشاره 150
- 1. انتخاب یا اتفاق 150
- 2. شیوه های ترور 153
- نتیجه گیری 157
- اشاره 158
- مقدمه 158
- اشاره 158
- اول. ظهور قوم گرایی کردی در آغاز قرن بیستم 160
- دوم. شکل گیری حزب دمکرات کردستان 163
- سوم. حزب دمکرات و پیروزی انقلاب اسلامی 165
- چهارم. رویارویی مسلحانه حزب دمکرات با دولت جمهوری اسلامی 168
- پنجم. ابتنای رفتار تروریستی حزب دمکرات بر برداشت هایی از وضعیت موجود 174
- ششم. حزب دمکرات کردستان و رژیم بعث عراق 175
- نتیجه گیری 180
- اشاره 182
- اشاره 182
- مقدمه 183
- اول. شکل گیری کومله 184
- دوم. مسئله موسوم به خودمختاری 186
- سوم. اهداف ایدئولوژیک و سیاسی کومله 187
- چهارم. اقدام مسلحانه و تروریستی 189
- پنجم. پاندولیسم ایدئولوژیک و تشکیلاتی در کومله 191
- ششم. خشونت ایدئولوژیک و سازمان یافته 192
- هفتم. چرخش ایدئولوژیک؛ از کمونیسم به سوسیال دمکراسی 192
- هشتم. انشعاب در کومله زحمتکشان 194
- نهم. همکاری کومله با «امپریالیسم جهانی» در مواجهه با موضوع هسته ای ایران 195
- دهم. کومله و وابستگی سیاسی به آمریکا و اروپا 195
- یازدهم. کمک های مالی و حمایت رژیم صدام 198
- دوازدهم. تروریسم رویکرد پایدار کومله در طول سه دهه 200
- سیزدهم. کومله؛ از تحریم انتخابات تا حمایت از رادیکالیسم سبز 200
- چهاردهم. فرجامی نامعلوم 202
- نتیجه گیری 203
- اشاره 205
- اشاره 205
- مقدمه 205
- 1. عامل جغرافیایی و ژئوپلتیک مواد مخدر؛ بسترهایی برای بروز تروریسم 207
- اول. عوامل پیدایش گروه تروریستی جندالله 207
- 2. افراط گرایی مذهبی؛ عامل ایدئولوژیک 209
- 4. احساس تبعیض قومی و مذهبی 212
- اشاره 213
- دوم. فرآیند و تحولات شکل گیری گروه تروریستی جندالله 213
- 1. دوران طلبه گی عبدالمالک ریگی 214
- 2. شروع فعالیت های سیاسی عبدالمالک ریگی 215
- 3. تحصیل در مدارس دینی پاکستان 216
- 4. پیوستن به القاعده و طالبان 218
- سوم. فعالیت ها و اقدامات گروه جندالله 219
- اشاره 219
- 2. معرفی گروه در سطح منطقه و جهان 221
- 1. ایجاد پایگاه در خارج از کشور 221
- 3. جنایت تاسوکی 222
- 4. تغییر تاکتیک گروه در عملیات های تروریستی 225
- 5. دوران فترت گروه ریگی 226
- 6. تروریسم در پوشش گفتمان دمکراتیک 227
- 7. تاکتیک جدید؛ راهبرد گذشته 229
- 9. عملیات ناموفق تاسوکی دوم 231
- 10. نقش مراکز اطلاعاتی بیگانه در هدایت گروه ریگی 232
- 11. عملیات انتحاری، ادامه حیات گروه 233
- چهارم. دستگیری عبدالمالک ریگی و ابهام در سرنوشت گروه 235
- نتیجه گیری 237
- اشاره 238
- اشاره 238
- اول. مبانی نظری 240
- دوم. فضای مجازی به عنوان بافت عملیاتی تروریست ها 245
- سوم. تهدیدات سایبر تروریسم علیه امنیت ملی ایران 251
- اشاره 251
- 1. ظرفیت سازی گروهک های ضدانقلاب در محیط سایبر 252
- 3. حمله به زیرساخت های اطلاعاتی و امنیتی کشور 254
- 4. نقش وبلاگ ها در جهت جنجال سازی و فضا سازی رسانه ای 256
- 5. بهره گیری از ظرفیت شبکه های اجتماعی برای ایجاد و گسترش تنش های اجتماعی متراکم و گسترده 257
- 6. نقش نهادهای تقنینی و اجرایی آمریکا در حمایت و فعال سازی سایبرتروریسم علیه ایران 260
- نتیجه گیری 263
این نتیجه رسید همان رفتار تند تروریستی برای گروه کارآمدتر است. اما استفاده از نام «جنبش مقاومت مردم ایران» هر چند تناسبی با ماهیت و رفتار گروه نداشت، همچنان روی گروه باقی ماند و تداوم یافت.
7. تاکتیک جدید؛ راهبرد گذشته
در رویکرد جدید، عملیات های تروریستی بر مبنای همان عملیات های ترور و بمب گذاری سال 85 بود که رعب و وحشت عمومی را در پی داشت. بر همین اساس، گروه تیم عملیاتی خود را به سرپرستی احمد وفائی، جانشین و مسئول عملیات گروه، به همراه تعدادی از عناصر شاخص به همراه محموله سنگین مواد منفجره جهت عملیات های تروریستی و انفجاری در شهر زاهدان به داخل کشور فرستاد و در منطقه کوهستانی پیرسوران واقع در غرب زاهدان که محل استقرار اشرار شه بخش می باشد مستقر شدند. ولی به مانند سایر اقدامات طراحی شده گروه، توسط نیروهای امنیتی شناسایی و طی یک اقدام عملیاتی مشترک نیروهای امنیتی و انتظامی محاصره و همگی آنها به هلاکت رسیدند.
متلاشی شدن این تیم و ناکام ماندن عملیات های تروریستی طراحی شده، گروه را سردرگم کرد و جهت حفظ روحیه و انگیزه اعضای خود اقدام به تبلیغات گسترده کرد، به طوری که ادعا کردند در درگیری این تیم با نیروهای دولتی بیش از یکصد و پنجاه نفر از نیروهای نظامی و انتظامی کشته و سه فروند بالگرد سقوط کرده است. این در حالی بود که حتی یک نفر از نیروهای عمل کننده مجروح نیز نشده بود.
عدم موفقیت در عملیات های طراحی شده از یک سو و به هلاکت رسیدن بهترین نیروهای عملیاتی گروه و از جمله جانشین آن، ضربه سنگینی از نظر روحی و عملیاتی به آنها وارد ساخت و مانند گذشته آنها را به فکر جبران و انتقام انداخت. لذا چند تیم دیگر به همین ترتیب ولی با مقیاس کوچک تر جهت عملیات گروگانگیری و ترور به زاهدان اعزام شدند که آنها نیز ناکام ماندند.