تروریسم علیه انقلاب صفحه 234

با همین هدف در خرداد سال 88 یک جوان افغانی طرد شده از کشور که ظاهراً بغض و کینه طرد از ایران به کشور خود را داشت با پیوستن به گروه و فراگیری آموزش های عقیدتی و عملیاتی، آمادگی خود را جهت عملیات تروریستی و انتحاری اعلام می کند. البته چون گروه هنوز در این نوع عملیات ها تجربه کافی نداشت و از طرفی نگران جا زدن و پشیمانی فرد انتحاری در حین عملیات بود جهت اطمینان از نتیجه، فرد انتحاری را در قالب یک تیم به سرپرستی یکی از عناصر زبده عملیاتی خود اعزام کرد. گرچه بخشی از تیم که وظیفه آوردن مهمات را به عهده داشته 48 ساعت بعد از ورود به کشور توسط نیروهای امنیتی شناسایی و دستگیر و بخشی از سلاح و مهمات انفجاری کشف و ضبط شد، ولی قبل از دستگیری مهمات مورد نیاز عملیات انتحاری را تحویل سرتیم عملیاتی داده بود که 24 ساعت پس از دستگیری این افراد نفر انتحاری در تاریخ 6 خرداد 88 اقدام به عملیات تروریستی در مسجد علی ابن ابیطالب شهر زاهدان کرد. البته هدف اولیه عملیات انتحاری مسجد جامع و نماینده ولی فقیه بود ولی از ترس لو رفتن عملیات به واسطه دستگیری افراد، مکان عملیات را تغییر دادند.

جنایت تروریستی مسجد علی ابن ابیطالب از نظر برد تبلیغاتی و محبوبیت گروه در بین مردم اهل سنت نه تنها اثرگذار نبود بلکه با محکوم کردن این اقدام توسط علما، ریش سفیدان، صاحبان رسانه و تحصیل کردگان نوعی تنفر عمومی در بین مردم علیه گروه ایجاد کرد. با وجود این، در تحلیل درون سازمانی که در شورای مرکزی گروه صورت گرفت، آنها به این جمع بندی رسیدند که به رغم تبعات آن به دلیل کم هزینه بودن این گونه عملیات ها برای گروه و ایجاد خشم و عصبانیت مسئولین و مردم و ایجاد اختلافات قومی و مذهبی باید این گونه عملیات ها را ادامه داد.

دو هفته بعد از این جنایت با هدف تحت الشعاع قرار دادن انتخابات ریاست جمهوری، گروه، تیمی 8 نفره را با یک محموله انفجاری سنگین