تروریسم علیه انقلاب صفحه 244

داخلی و بین المللی از آن تاثیر چشمگیری می پذیرند. از آن جایی که هستی شناسی نظریه های متعارف روابط بین الملل بر مبنای جهان واقعی شکل می گیرد، در نتیجه بافت فناورانه به عنوان بستر پویش امنیت مورد بی توجهی قرار می گیرد. محیط بین المللی به جای بافت فناورانه می نشیند و دوکارویژه ای می شود: نخست این که عرصه بین المللی بستر امنیت است و دوم این که در برابر عرصه داخلی قرار داده می شود.

پایه استدلال پژوهش حاضر این است که نه نوع تعامل عرصه داخلی و بین المللی، بلکه این بافت فناورانه است که پویش های امنیتی را شکل می دهد و هر چه فناوری در سطح وسیع تری گسترش یابد، بیشتر امنیت را دستخوش دگرگونی می سازد. این مدعا به ویژه درباره گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات صادق است؛ چرا که فناوری های اطلاعات و ارتباطات با گسترش خود، جهان واقعی را درنوردیده اند و فضای مجازی را پدید آورده اند. البته به بیان صحیح تر، فضای مجازی را برجسته ساخته اند و بر تأثیرگذاری آن افزوده اند. ویژگی بارز فضای مجازی بر خلاف جهان واقعی، نامتناهی بودن، گمنام سازی، سیالیت و کنترل ناپذیری یا به بیان دقیق تر، سخت کنترل ناپذیری آن است.

گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات و تمایل فزاینده دولت ها برای بهره گیری از این فناوری ها به منظور انجام کارویژه های امنیتی، سیاسی و اقتصادی، جایگاه فضای مجازی را در دنیای امروزین بسیار برجسته ساخته است؛ به گونه ای که فضای مجازی اهمیتی همپای جهان واقعی یافته است.

بنابراین، امنیت را دیگر نمی توان با ویژگی های سنتی که بیشتر مبتنی بر ویژگی های جهان فیزیکی است، تعریف کرد. چرا که فناوری های اطلاعات و ارتباطات، قوام بخش بافت فناورانه ای هستند که پویش های امنیتی در آن متفاوت با ویژگی های جهان فیزیکی است. در این بافت فناورانه، مرزهای متصلب عرصه داخلی و عرصه بین المللی بسیار کم رنگ می شود، به طوری که کنترل دولت ها بر جریان اطلاعات، ارز و