تروریسم علیه انقلاب صفحه 246

است نه شبکه ای، تحت تأثیر قرار می دهد.(1) چهارمین ویژگی فناوری های اطلاعات و ارتباطات، که خصوصیتی بدیع و بدعت زا نیز به شمار می آید، ایجاد و گسترش جهان مجازی است. این ویژگی عرصه امنیت را دوجهانی ساخته است: جهان واقعی و جهان مجازی. جهان واقعی همان عرصه سنتی امنیت است و جهان مجازی عرصه ای است که گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات هر روز بر اهمیت و تأثیرگذاری آن می افزاید، به گونه ای که در حال حاضر رویدادهای جهان مجازی بر جهان واقعی سایه می افکند. به دنبال افزایش اهمیت و تأثیرگذاریِ جهان مجازی، تهدیدهای مجازی نیز ظهور کرده و شدت گرفته اند. ظهور و شدت گیری تهدیدهای مجازی به وضعیتی شکل داده است که کنشگران موجود نمی توانند به طور کامل با آنها مقابله کنند و در نتیجه، کنشگران غیردولتی هم چون گروه های تروریستی از این قابلیت و توانمندی برخوردار شده اند که ثبات و نظم بین المللی و امنیت ملی دولت ها را مورد تهدید قرار دهند.(2) بهره گیری گروه های تروریستی از امکانات فضای مجازی، نوع جدیدی از تهدید را پدید می آورد که سایبرتروریسم نامیده می شود.

سایبر تروریسم هرگونه اقدام تروریستی است که در آن، از سیستم های اطلاعاتی و فناوری های دیجیتالی به عنوان ابزار حمله و آماج حمله استفاده می شود. این حملات باید به اعمال خشونت بر ضد اشخاص یا دارایی ها بیانجامد، به گونه ای که ایجاد رعب و وحشت نماید. دوروثی دنینگ(3) سایبر تروریسم را این گونه تعریف می کند:

سایبر تروریسم حاصل همگرایی تروریسم و فضای مجازی است. سایبر تروریسم به معنای تهاجم و تهدید به تهاجم غیرقانونی به رایانه ها، شبکه ها و اطلاعات ذخیره شده در آنها است که به منظور ارعاب یا وادار کردن یک دولت یا مردم آن به پیشبرد اهداف سیاسی یا اجتماعی خاص صورت می گیرد.(4)

1- Mesko, G. (2006) "Perceptions of Security: Local Safety Councils in Slovenia". in: U. Gori, I. Paparela. Invisible Threats; Financial and Information Technology Crimes Against National Security. Netherlands: IOS Press,p.81.
2- Cavelty, M. D. (2008) Cyber-Security and Threat Politics;US efforts to secure the information age. New York: Routledge,p.10.
3- Dorothy Denning.
4- Hancock, B.(2001) "Cyber-Tracking, Cyber-terrorism". Computers and Security. Vol. 20, No 7,p.553.