تروریسم علیه انقلاب صفحه 28

فکر نمی کردیم»، لنین هم نگاهی ابزارگرایانه به تروریسم داشت و آن را ابزاری سیاسی برای دستیابی به انقلاب کمونیستی می دانست. لنین در سال 1901 در روزنامه خبری ایسکرا(1) گرچه به انتقاد از موج فزاینده تروریسم پرداخت، اما نوشت: «هرگز تروریسم را به طور اصولی رد نکرده ایم و نمی توانیم رد کنیم. ترور یکی از انواع اقدامات نظامی است که ممکن است در شرایط خاصی در نبرد کاملاً سودمند و حتی ضروری باشد. ولی نکته مهم این است که ترور در حال حاضر به هیچ وجه به عنوان عملیات برای ارتش در میدان نبرد، یعنی عملیاتی اساسی در کل فرایند مبارزه، توصیه نمی شود.»

لنین پس از آن که به قدرت رسید، در نقد بورژوازی غرب که کمونیسم را متهم به تروریسم می کردند در نامه ای در اوت 1918 چنین پاسخ داد: «بورژوازی انگلیس اقدامات خود در سال 1649 و بورژوازی فرانسه اقدامات خود در سال 1793 را فراموش کرده است. وقتی خود بورژوازی برای رسیدن به منافع خود در مقابل فئودالیسم به ترور متوسل شد ترور مشروع و عادلانه بود، ولی هنگامی که کارگران و دهقانان فقیر در برابر بورژوازی به این حربه متوسل شدند ترور به پدیده ای هولناک و مستوجب کیفر تبدیل شد.»(2)

اگر به تاریخ معاصر ایران نظر بیفکنیم، می یابیم که بسیاری از ترورهای انجام گرفته به تأثیرپذیری از این نگرش مارکسیستی- لنینیستی بوده است. اصولاً بسیاری از مهمترین جریان های تروریستی در تاریخ ایران به جریان چپ تعلق داشته و این جریان غالباً نگاهی ابزارگرایانه به تروریسم داشته است.

سوم. تجزیه و تحلیل اقتصادی تروریسم

در میان نظریه های مربوط به تروریسم، برخی نظریه ها وجود دارند