تروریسم علیه انقلاب صفحه 33

محاسبه اهداف و شیوه ها داشته باشد و برای مثال، یک سازمان رادیکال ممکن است برای جبران ضعف و کوچکی خود در مقابل حکومت از یک فرصت ناگهانی بهره ببرد. رادیکال ها زمانی به تروریسم روی می آورند که خواهان اقدامات سریع و ناگهانی باشند، تصور کنند تنها از راه خشونت می توانند در ایجاد سازمان های مخالف و بسیج هواداران به موفقیت رسند و مخاطرات مبارزه با دولت را به ویژه به نحوی تحریک آمیز بپذیرند.

مطابق چارچوب تحلیلی بالا این امکان وجود دارد که تروریست ها در انتخاب گزینه هایی که پیش رو دارند اشتباه کنند، یا در محاسبه نتایج اعمالشان دچار خطا شوند، اما به هر حال تصمیمات آنها مبتنی بر فرایندهای ظاهراً منطقی است. علاوه بر این، سازمان های تروریستی از اشتباهات خود و دیگران کسب تجربه می کنند و در نتیجه زمینه برای پیشرفت و تداوم استراتژیک برای توسعه تاکتیک های مؤثر و پیچیده تر فراهم می شود.(1)

پنجم. رهیافت روانشناسانه به تروریسم

در میان نظریه هایی که به تبیین ریشه های تروریسم می پردازند، نظریه های روانشناختی نیز همواره مورد توجه بوده اند. دانشورانی که از این نظریه ها بهره می برند معتقدند: «هر چند شخصیت های متنوع و گوناگونی وارد مسیر تروریسم می شوند، مطالعه خاطرات، گزارش های دادگاه و مصاحبه های دقیق حاکی از آن است که افرادی با ویژگی ها و گرایش های شخصیتی خاص جذب فعالیت های تروریستی می شوند. اما این ویژگی ها و گرایش های شخصیتی کدامند؟ برخی نویسندگان، تروریست ها را افرادی کنش گرا و ستیزه جو معرفی می کنند که تشنه محرک و جویای هیجان اند. در میان این افراد به ویژه وابستگی به سازوکارهای روانی برونی کردن و دونیمگی(2) بسیار چشمگیر است. این