تروریسم علیه انقلاب صفحه 34

سازوکارهای روانی نیز در افرادی با آشفتگی های شخصیتی مرزی و خودشیفته(1) یافت می شود.

این رویکرد روانشناختی که افرادی نظیر جرالد پست به آن پرداخته اند، معتقد است: افراد به منظور ارتکاب اعمال خشونت بار به مسیر تروریسم کشانده می شوند و منطق خاص این گروه که ریشه در روانشناسی آنان دارد و در لفاظی هایشان منعکس می شود، چیزی جز توجیه اعمال خشونت بار آنها به حساب نمی آید. با وجود تنوع اهداف و آرمان های مورد توجه تروریست ها، ادبیات آنان تشابه فراوانی به یکدیگر دارد: لفظ «ما در تقابل آنها»، بدون این که کوچکترین تردید و ابهامی بر ذهن شنونده باقی گذارد، یکی از همین موارد است. «آنها»، یعنی طبقه حاکم، منشأ همه شرارت ها هستند؛ درست برخلاف «ما»، یعنی مبارزان علیه حکومت، که از فرط درست کاری و شرافت خود می سوزیم. پس اگر مشکلات «ما» از «آنها» ناشی می شود، بنا به منطق روانشناختی یک تروریست، ناگزیر «آنها» باید از سر راه برداشته شوند. این تنها کار اخلاقی و عادلانه ای است که باید انجام داد.

مطابق این نظریه، اختلال دونیمگی مشخصه افرادی است که تکامل شخصیتی آنان در دوران کودکی تحت تأثیر نوع خاصی از آسیب روانی شکل گرفته باشد؛ متخصصان بالینی جراحت های خودشیفتگی را زاییده این آسیب روانی ذکر می کنند.