تروریسم علیه انقلاب صفحه 35

این افراد جنبه های شخصیتی خود را به «خود» و «دیگری» تقسیم می کنند. فردی با این مجموعه شخصیتی وجود غول آسای خود را کامل تصور می کند و در اثر فرافکنی، همه ضعف های تنفرآمیز و بی ارزش درونش را به دیگران نسبت می دهد. کسانی که وابستگی زیادی به سازوکارهای دونیمگی و برونی کردن دارند، منشأ مشکلات را بیرون از خود جستجو می کنند. آنها نیازمند یک دشمن بیرونی هستند تا او را ملامت کنند.

سازمان های تروریستی اغلب افرادی را برمی گزینند که از نظر عاطفی پایدار نیستند. آنها دارای انگیزه های متفاوتی برای ارتکاب اقدامات تروریستی هستند؛ انگیزه هایی مانند انتقام، شهرت و یا کسب قدرت.(1) اگر چه همه افرادی که وارد یک گروه تروریستی می شوند، در ویژگی های گفته شده با هم مشترک نیستند، اما فضای گروه متأثر از شخصیت اکثریت اعضا می شود.

بسیاری افراد تعلق به یک گروه تروریستی را اولین تعلق حقیقی خود می یابند، اولین باری که حقیقتاً احساس مهم شدن می کنند و اولین باری که می بینند آنچه انجام می دهند با اهمیت تلقی می شود، در واقع در همین جاست. به همین دلیل تعلق آنها به یک گروه تروریستی بیشتر می شود. زمانی که افراد در یک محیط گروهی به فعالیت می پردازند، قضاوت و رفتار فردی آنان به شدت تحت تأثیر جاذبه های قدرتمند دینامیک های گروهی قرار می گیرد.

با توجه به شدت نیازهایی چون تعلق داشتن و وابسته بودن و برای بسیاری افراد احساس کمبود هویت فردی، تروریست ها مایلند هویت خود را در پوشش گروه پنهان سازند، بدین ترتیب یک «فکر گروهی» شکل می گیرد. در این هنگام، انسجام گروهی ایجاد شده با مخاطرات خارجی استحکام می یابد.

برای این گونه گروه ها هرگونه تردید نسبت به مشروعیت اهداف و عملکرد گروه غیرقابل تحمل است. هر یک از اعضا که تصمیم های گروه را مورد سئوال قرار دهد خشم گروه را به جان خریده، احتمالاً از گروه اخراج می شود. در واقع حتی ترس از تردید، حادتر است. «عقب نشینی محال است، مگر آن که به گورستان ختم شود.» در این حالت فشار بی اندازه برای واداشتن افراد به اطاعت پدیده ای رایج در میان سازمان های تروریستی است.

آرمان و مکتبی که این گروه ها برای خود برمی گزینندبه ظاهر با سلطه جویی و قدرت طلبی مغایر است، اما خود بدین حد خودکامه اند و تا این اندازه بر تبعیت و اطاعت بی چون و چرا تأکید می کنند. ایدئولوژی