تروریسم علیه انقلاب صفحه 40

نژادپرستانه، نسبت می دهند. این پژوهشگران با نام بردن از ایدئولوژی های نژادپرست مانند فاشیسم، نازیسم و صهیونیسم، گرچه از ریشه های اعتقادی، تحولات شوونیستی و ملی گرایانه قرن 19 اروپا و عواملی دیگر به عنوان علل رفتارهای تروریستی غافل نمی شوند، اما در موارد فوق نقش عوامل نژادپرستانه را مهم تر ارزیابی می کنند.

به طور مثال آنها در تبیین رفتار تروریستی صهیونیسم معتقدند که «تروریسم در رأس اندیشه سیاسی صهیونیسم قرار دارد که با مقوله های نژادپرستی و استعماری تقویت می شود.» بر این اساس، گرچه در آغاز شهرک سازی صهیونیستی در فلسطین، موضوع تروریسم مورد توجه صهیونیسم بود، اما نخستین رهبران سیاسی صهیونیست با دمیدن بر ابعاد نژادپرستانه بعد جدیدی به آن دادند. آنها پیشگام این رهبران صهیونیستی را تئودور هرتزل می دانند. به گفته آنان هرتزل سناریوی مشخصی را مطرح کرد که در آن آمده بود: «در حال حاضر (1896) یک دولت با همان شیوه های هزار سال پیش تأسیس نمی شود و بازگرداندن سطح تمدن به گذشته کاری احمقانه است... فرض کنیم مجبوریم سرزمینی را از وجود حیوانات وحشی پاکسازی کنیم. ما نباید به همان شیوه ای عمل کنیم که اروپایی ها در قرن پنجم انجام می دادند، یعنی هر کدام نیزه ای برداریم و به دنبال یک خرس بگردیم، بلکه باید حمله ای بزرگ برای صید ترتیب دهیم، تمام حیوانات را در کنار هم جمع و بمب ها را وسط آنها پرتاب کنیم.»(1)

نهم. تروریسم؛ پدیده ای انتقالی و وارداتی

برخلاف نظریه پردازان غربی، برخی پژوهشگران داخلی با بررسی تاریخ شکل گیری سازمان های تروریستی در کشورهایی مانند ایران و تجزیه و تحلیل ایدئولوژی این سازمان ها بیشتر معتقدند که تروریسم به عنوان یک رفتار سازمانی که ارتباط تنگاتنگی هم با عملیات مسلحانه دارد به نوعی از جوامع و کشورهای دیگر وارد کشورهای پسین شد. لذا