تروریسم علیه انقلاب صفحه 59

مطالبی است که در گذشته بیان شد، و از جمله این مورد اخیر. بسیاری از این ویژگی ها را حتی می توان به دیگر سازمان های شبه نظامی فعال در دهه 1350 نیز نسبت داد. یکی از این ویژگی ها که باید به آن اشاره شود عبارت است از:

هر دو سازمان پیش از آن که به طور واقع بینانه ای به بررسی اوضاع سیاسی – اجتماعی ایران بپردازند و خط مشی مناسبی را اتخاذ کنند، از روی جنگ های چریکی دیگر سرزمین ها نسخه برداری کردند، اما تئوری های جنگ چریکی زمانی در دستور کار آنها قرار گرفت که در دیگر نقاط جهان از موضوعیت افتاده بود.(1)

اما درباره بُعد دوم و دخالت دولت های بیگانه باید گفت که آنها، هم در تشکیل و هم در تداوم حیات سازمان های تروریستی نقش داشته اند. همچنین اصطلاح «دولت های بیگانه»، بلوک شرق و غرب را یک جا در نظر می گیرد و نقش دولت های منطقه را نیز از نظر پنهان نمی سازد.

جریان چپ که رفتار تروریستی را پیوسته در برنامه های خود داشته است، در بدو تولد به جریان کمونیسم بین الملل اتصال داشت و چنان که دیدیم هسته های اولیه آن در ارتباط با کمونیسم شوروی شکل گرفت. اما از آن که بگذریم و به ویژه پس از انقلاب دولت های غربی و منطقه نیز به این سازمان های تروریستی یاری رسانده اند.

پس از انقلاب اسلامی که نظام سلطه به واکنش علیه انقلاب برخاست، اصولاً این گروه های سیاسی همواره نیم نگاهی نیز به آن سوی مرزها داشته اند. در واقع اگر خارج از مرزهای ایران دولت هایی نبودند که به یاری سازمان های تروریستی بیایند، چه بسا ترسیم آینده ای تلخ و مبهم انگیزه های این رفتارها را کاهش می داد. این واقعیت که در خارج از ایران با حمایت مالی و نظامی و مکانی دولت های بیگانه می توان به مبارزه علیه حکومت ایران پرداخت، انگیزه های رفتار خشونت آمیز و تن ندادن به روش های مسالمت آمیز را در این افراد تقویت کرده است. چه