تروریسم علیه انقلاب صفحه 66

در آنها می باشد.(1)

هرچند در ادبیات تروریسم تقریباً در مورد هر مسئله اختلاف نظر گسترده وجود داشته و کمتر اجماع به چشم می خورد اما این مسئله روشن است که الزاماً تمام تروریست ها دارای انگیزه ایدئولوژیک نیستند. با وجود این، باید تأکید کرد ایدئولوژی یکی از محورهای اصلی تروریسم جدید(2) می باشد که بنابر آمار می تواند خطرناکتر باشد. چنانکه تروریسم انتحاری که یکی از شاخه های اصلی تروریسم جدید است با رشد فزاینده ای در سالهای اخیر مواجه بوده است و هر چند به لحاظ تعداد عملیات انتحاری، تنها 3 درصد اقدامات تروریستی بین سال های 1980 تا 2003 را شامل شده است ولی 48 درصد کشتار را به خود اختصاص داده است.(3) برخی از نویسندگان معتقدند عموماً تروریسم ایدئولوژیک با تروریسم انتحاری ارتباط مستقیم دارد اما برخی نیز چنین ارتباطی را رد می کنند.(4) بر اساس یک مطالعه تطبیقی از اقدامات تروریستی انتحاری بین سال های 1980 تا 2003 تنها کمتر از نیمی از اقدامات تروریستی انتحاری با ریشه های ایدئولوژیک صورت گرفته است.(5) در مجموع، ایدئولوژی می تواند به شکل سازمانی و نیز فردی اقدام تروریسم انتحاری را تقویت نماید. با وجود این، نباید از نظر دور داشت که مؤلفه های ایدئولوژیک، هم در تروریسم سکولار و هم در تروریسم مبتنی بر انحرافات مذهبی جهت رسیدن به اهداف خود دیده می شود.

تروریسم انتحاری در تروریسم پیشامدرن نظیر حشاشین و سیکاری ها نیز دیده می شد. اما در تروریسم جدید این مسئله به شکل گسترده و سازمان یافته ای تعقیب می شود. در حالی که در گذشته این مسئله بیشتر جنبه شخصی داشت.(6) هر چند اقدامات انتحاری، هم در تروریسم ایدئولوژیک شبه مذهبی و هم تروریسم ایدئولوژیک سکولار

1- Jonathan Fox, "The effects of Religion on Domestic Conflicts," Terrorism and Political Violence, v. 10, (Winter 1998), p. 43.
2- New Terrorism.
3- Pape, R, "Dying to Win: The Strategic Logic of Suicide Terrorism". New York: Random House, 2005, p. 6.
4- Bloom, M. Dying to Kill: The Global Phenomenon of Suicide Terror. New York: Columbia University Press, 2005, p. 125.
5- Pape, Opcit, p. 210.
6- Ariel Merari, Special Oversight Panel on Terrorism, Federal News Service, July 13,2000.