رهنما 71 (چند دقیقه باموسیقی) صفحه 19

با نِخوت روی برمی گردانند، چنان که گویی آن را نشنیده اند [یا] در گوش هایشان سنگینی است. پس آنان را از عذابی پُردرد خبر ده.)(1)

فضل بن حسن طبرسی می گوید: «به عقیدۀ اکثر مفسّران، منظور از ‘لهوالحدیث’ غنا است... و هرچیزی که انسان را از راه خدا و اطاعت او باز دارد؛ ازقبیل کارهای باطل، ملاهی (آلات لهو و لعب)، معازف (پیانوها) و... . همۀ این ها در عنوان لهوالحدیث قرار میگیرد.»(2)

سعید حوّی پس از نقل دیدگاه عده ای از مفسّران صدر اسلام که همگی لهو الحدیث را به غنا تفسیر کرده اند، می گوید: «به هرحال می فهمیم که لهوالحدیث با گمراهی از راه خدا ارتباط دارد؛ یعنی هرچیز گمراه کننده، از مصادیق لهوالحدیث است؛ اعم