آگاهی ائمه اثنی عشر علیهم السلام از غیب صفحه 113

تا پیروزی، یا لقای خداوند را برگزیند و او لقای خداوند را برگزید». (1)

این حدیث، آشکارا دلالت می کند که امام(علیه السلام) مختار بود و خودش لقای خداوند را انتخاب کرد.

مرحلۀ دوّم: دوران پس از غیبت معصوم(علیه السلام)

اشاره

ابتدا آرای برخی از علمای پیشین که به این مسأله پرداخته اند را ارائه می کنیم:

1- شیخ مفید

ایشان معتقد است که ائمّه علم غیب دارند، امّا صفت ذاتی آنان نیست و وجوب عقلی ندارد بلکه کرامتی است که خداوند به ایشان داده و در ادلّۀ نقلی نیز بیان شده است.

وی این عقیده را به همۀ پیروان مذهب امامیّه نسبت داده و تنها

افراد معدودی از غلات را از آن استثنا کرده است. ایشان می گوید:

«ائمّه از ما فی الضمیر برخی مردم آگاه بودند و اموری را پیش از آن که رخ دهد، می دانستند، امّا این علم و آگاهی، جزو ویژگیهای لازم آنان و از شرایط امامتشان به حساب نمی آید بلکه