- سخن مجمع 1
- اشاره 4
- حال نگاه بیندازید و ببینید: 8
- اشاره 47
- بخش اوّل: آیاتی که از علم غیب در زندگی انبیا و صالحین خبرمی دهد 47
- بخش دوّم: آیاتی که علم غیب را منحصر در خداوند متعال می داند و آن را از دیگران نفی می کند 56
- بخش سوّم: آیاتی که امکان علم غیب داشتن را برای غیر خداوند اثبات می کند 59
- بخش چهارم: آیاتی که اعطای علم غیب به خاتم پیامبران را اثبات می کند 60
- بخش پنجم: آیات و روایاتی که اعطای علم غیب به ائمّه(علیهم السّلام) (اهل بیت) را اثبات می کند 63
- بخش ششم: امام علی ابن ابی طالب(علیه السلام) و علم غیب 72
- بخش هفتم: روایاتی که از علم غیب امامان(علیه السلام) و پیشگوییهای آنان سخن می گوید 79
- اشاره 93
- 1- نظر شوکانی: 94
- 2- نظر ابن تیمیّه: 96
- 3- نظر ابن خلدون: 99
- 4- نظر فخر رازی: 100
- اشاره 102
- مراحل بحث پیرامون علم غیب ائمّه(علیهم السّلام) 106
- مرحلۀ نخست: در عصر امامان(علیهم السّلام) 106
- مرحلۀ دوّم: دوران پس از غیبت معصوم(علیه السلام) 113
- اشاره 113
- 1- شیخ مفید 113
- 2- شیخ طوسی 116
- مرحلۀ سوّم: از نظر علمای معاصر 120
- اشاره 120
- 2- شهید صدر 122
- اوّلاً: از راه نقل: 127
- 3- سیّد محمّد حسین طباطبایی 127
- اشاره 127
- نتیجۀ بحث 140
فصل سوم : علم غیب در قرآن و سنّت
اشاره
علم امام معصوم و دامنه و خاستگاه آن را تنها از راههای نقلی «قرآن کریم و سنّت شریف» می توان اثبات کرد؛ زیرا «عقل» به تنهایی، توانایی پرداختن به این بحث را - چه برای اثبات و چه برای نفی - ندارد؛ چرا که اثبات آن متوقّف است بر دانستن آن از راه غیب؛ از این رو، این مسأله را در چارچوب نقلی و در خلال چند بخش بررسی می کنیم.
بخش اوّل: آیاتی که از علم غیب در زندگی انبیا و صالحین خبرمی دهد
قرآن کریم به این پدیده در زندگی پیامبران و صالحان تصریح و تأکید کرده است. آنان به اذن خداوند، علم غیب داشته اند و از آن، در راستای رسالت خویش استفاده کرده اند که به چند نمونۀ از آن اشاره می کنیم:
1- حضرت یوسف(علیه السلام) به برادرانش فرمود:
اذْهَبُواْ بِقَمِیصِی هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَی وَجْهِ أَبِی یَأْتِ بَصِیرًا. (1)
1- (1) - یوسف (12): 93.