- سخن مجمع 1
- اشاره 4
- حال نگاه بیندازید و ببینید: 8
- اشاره 47
- بخش اوّل: آیاتی که از علم غیب در زندگی انبیا و صالحین خبرمی دهد 47
- بخش دوّم: آیاتی که علم غیب را منحصر در خداوند متعال می داند و آن را از دیگران نفی می کند 56
- بخش سوّم: آیاتی که امکان علم غیب داشتن را برای غیر خداوند اثبات می کند 59
- بخش چهارم: آیاتی که اعطای علم غیب به خاتم پیامبران را اثبات می کند 60
- بخش پنجم: آیات و روایاتی که اعطای علم غیب به ائمّه(علیهم السّلام) (اهل بیت) را اثبات می کند 63
- بخش ششم: امام علی ابن ابی طالب(علیه السلام) و علم غیب 72
- بخش هفتم: روایاتی که از علم غیب امامان(علیه السلام) و پیشگوییهای آنان سخن می گوید 79
- اشاره 93
- 1- نظر شوکانی: 94
- 2- نظر ابن تیمیّه: 96
- 3- نظر ابن خلدون: 99
- 4- نظر فخر رازی: 100
- اشاره 102
- مرحلۀ نخست: در عصر امامان(علیهم السّلام) 106
- مراحل بحث پیرامون علم غیب ائمّه(علیهم السّلام) 106
- اشاره 113
- 1- شیخ مفید 113
- مرحلۀ دوّم: دوران پس از غیبت معصوم(علیه السلام) 113
- 2- شیخ طوسی 116
- مرحلۀ سوّم: از نظر علمای معاصر 120
- اشاره 120
- 2- شهید صدر 122
- 3- سیّد محمّد حسین طباطبایی 127
- اوّلاً: از راه نقل: 127
- اشاره 127
- نتیجۀ بحث 140
«همانا رسول خدا استوار، موفّق و مؤیّد به روح القدس بود و نسبت به سیاست و تدبیر خلق، هیچ گونه لغزشی نداشت و به آداب خدا تربیت شد». (1)
اگر شأن پیامبر چنین است و خداوند به خاطر کامل شدن رسالت و اداره کردن بندگان و گستراندن عدالت، به او علم غیب ارزانی داشته و توسّط روح القدس او را راهنمایی کرده است، آیا در راستای همین اهداف، این تواناییها و نیز علم غیب را به جانشینان او (اهل بیت) - که آنان را برای تمام کردن رسالت پیامبر پسندیده است - نیز داده است؟ در بخش بعد به این مسأله می پردازیم.
بخش پنجم: آیات و روایاتی که اعطای علم غیب به ائمّه(علیهم السّلام) (اهل بیت) را اثبات می کند
گفتیم که خداوند سبحان به پیامبران و بندگان صالح خود «علم غیب» داده است. (و از سویی) امامان معصوم کسانی هستند که خداوند - به تصریح قرآن و سنّت - آلودگی را از آنان زدوده و آنان را پاک و پاکیزه گردانیده است. آنان جانشینان پیامبر در به انجام رساندن مسؤولیّتها و اهداف رسالت هستند و لازمۀ این امر، آن است که همانند پیامبر، علم به غیب داشته باشند.
1- (1) 1- اصول کافی: 1 / 266، ح4.