آگاهی ائمه اثنی عشر علیهم السلام از غیب صفحه 99

و علم پیامبر(صلی الله علیه و آله) به فتح مکّه و جنگ با ناکثان و مارقان بسنده کرده است و می گوید:

«این آیه حدّاکثر می تواند بر نفی علم به آنچه در آینده رخ می دهد، دلالت کند، امّا اگر این عمل از سوی خدا عطا شود، آیه آن را نفی نمی کند؛ زیرا این که خداوند، پیامبر خود را از آینده آگاه و با خبر سازد، امری امکان پذیراست». (1)

پرداختن به مسأله در این حد، مقصود و خواستۀ ما را برآورده نمی کند، امّا با مذهب اهل بیت(علیهم السّلام) نیز تعارضی ندارد.

3- نظر ابن خلدون:

از نظر «ابن خلدون» ولایت، مکاشفه و علم به غیب، مستلزم کسب علم، رفتار و کردار درست و مطابق با امر و نهی الهی نیست و از این رو، وی تأکید می کند که خداوند، این ولایت، مکاشفه و علم به غیب را به مردمانی نادان و احمق بخشیده است! مردمی بهلول صفت و کم خرد که به دیوانگان شبیه ترند تا به عاقلان و با این همه مقامات ولایت و حالات صدّیقان دربارۀ آنان، به صحّت پیوسته است و کسانی از اهل ذوق که با آنان تفاهم دارند، این گونه احوال را از ایشان در می یابند، با آن که آن گروه، محجورند و مکلّف نمی باشند و در عین حال، اخبار شگفت آوری دربارۀ مغیّباتی که