رازهای نهان در موسیقی (جوان و موسیقی) صفحه 13

ورع و پرهیزگاری ایرانیان آن زمان

آنچه تأمل بر می­انگیزد این است که اولاً ایرانیان ، اهل فن غنا و موسیقی بودند و در آن کار سابقه­ای زیادی داشتند و عادتاً آنها باید از نظر شرعی دنبال توجیه و تأویل بروند ، ثانیاً شیوع لهو و غنا در حجاز به وسیلۀ ایرانیان صورت گرفت . مغنیان معروف آن عصر بیشتر ایرانی بوده­اند ، در عین حال در حالت مذهبی آن روز ، ایرانیان بیش از سایر ملت­ها تورّع و پرهیزکاری نشان داده­اند . و همچنان که اشاره شد ، محل بحث حالت و محیط مذهبی است ؛ اما محیط­های غیر مذهبی ؛ مانند « دربار هارون و دستگاه برامکه » شکل دیگر بود .(1)

موسیقی در جنگ های صدر اسلام

به هیمن جهت بوده است که در جنگ­های صدر اسلام که در حدود هشتاد جنگ و دفاع بوده است ، نمی­بینیم که مسلیمن برای تهییج سربازان خود به موسیقی متوسل شوند ؛ بلکه آنها شعارهای واقعی خود را به طور دسته جمعی گفته تحریک می­گشتند ، چنان که در یکی از جنگ­ها ، قریش شعار ذیل را با موسیقی و هیجان رزم می­گفتند :

اُعلُ هُبَل، اٌعلُ هُبَل ؛ بلند باد هبل ، بلند باد هبل .

و مسلمانان هم در مقابل می­گفتند : الله اعلی و اجل ؛ خداوند بالا و بلند مرتبه است .