- دیباچه 1
- مقدمه 3
- بخش اول: عرفه روز نیایش 6
- اشاره 6
- ١. اهمیت روز عرفه 7
- گفتار اول: جایگاه روز عرفه 7
- الف) عرفه در آیینهقرآن کریم 8
- ٢. فضیلتهای روز عرفه از چشمانداز قرآن و روایات 8
- ب) عرفه در آیینه روایتها 9
- ٣. امامت و روز عرفه 15
- 4. فضیلتهای زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه 20
- گفتار دوم: آیین نیایش 23
- اشاره 23
- ١. نیایش از چشمانداز آیههای قرآن کریم 23
- ٢. فضیلت نیایش 27
- ٣. اسباب استجابت دعا 35
- الف) زمان دعا 35
- اشاره 35
- ب) مکان دعا 37
- ج) اسم اعظم 38
- 4. آداب نیایش 39
- د) ترکیب دعا و زمان خاص 39
- الف) دعای با گریه 39
- ه) ترکیب دعا و مکان خاص 39
- و) ترکیب دعا با عمل خاص 39
- ب) دعای با توجه 42
- ج) اعتراف به تقصیر 43
- الف) مضمون عرفانی نیایش عرفۀ اباعبداللّه الحسین (ع) 46
- گفتار سوم: مهمترین نیایشهای وارده در روز عرفه 46
- اشاره 46
- ١. نیایش عرفهحضرت اباعبدالله الحسین (ع) 46
- ب) سند نیایش 49
- ٢. نیایش عرفه امام سجاد (ع) 52
- الف) اهمیت صحیفه مبارکه سجّادیه 52
- ب) نیایش عرفه صحیفه مبارکه سجّادیه 54
- اشاره 56
- بخش دوم: عرفات سرزمین عشق 56
- گفتار اول: جایگاه سرزمین عرفات 57
- ١. موقعیت جغرافیایی سرزمین عرفات 57
- ٢. فلسفۀ نامگذاری صحرای عرفات 63
- گفتار دوم: فضیلتهای عرفات در آیینه کتاب و سنت 70
- ١. فضیلت سرزمین عرفات در آیینۀ قرآن کریم 70
- الف) اسرار وقوف عرفات 74
- ٢. فضیلت سرزمین عرفات در آیینه روایتها 74
- ب) عرفات، تجلّیگاه بندگی 81
- ج) عرفات، محل استجابت دعا 85
- د) عرفاتیان، مشمول مغفرت خاصّه الهیاند 87
- ه) عرفات، درِ ورود به حرم 90
- و) مقام شفاعت 91
- الف) توصیههای اخلاقی 92
- ٣. عرفات در آیینۀ کلام بزرگان اهل سلوک 92
- ب) داستانهای عرفانی 96
- اظهار پشیمانی از اعمال گذشته 96
- پاداش عمل 97
- غفّارالذّنوب 98
- امید به درگاه خداوند 99
- رحمت بیمنتهای الهی 99
- عرفات، تجلیگاه لطف الهی 101
- گفتار سوم: صحرای عرفات، صحنه نیایش اولیای الهی 103
- اشاره 103
- ١. وقوف انبیای عظام (علیهمالسلام) در صحرای عرفات 103
- الف) حضرت آدم (ع) و صحرای عرفات 103
- ب) حضرت ابراهیم (ع) و صحرای عرفات 105
- ج) حضرت خضر (ع) و صحرای عرفات 106
- د) پیامبر گرامی اسلام (ص) و صحرای عرفات 106
- ٢. حضور امام عصر (عج) در عرفات 107
- اشاره 107
- الف) مغتنم شمردن فرصت حضور در سرزمین عشق 109
- ب) حکایتهایی در مورد وصال به حضرت ولیعصر (عج) 110
- یاری حجّاج به وسیله امام عصر (عج) 110
- ای دل! اگر عاشقی، در طلب یار باش 111
- کتابنامه 113
ب) دعای با توجه
تضرع و ابتهال باید با توجه و حضور قلب و رعایت حد دعا باشد. قرآن کریم میفرماید:
ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَ-رُّعاً وَ خُفْیَةً إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ (اعراف:۵۵)
پروردگار خود را از روی تضرّع و در پنهانی بخوانید و از تجاوز دست بردارید که او متجاوزان را دوست ندارد.
وَ اذْکُرْ رَبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَ خِیفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَکُنْ مِنَ الْغافِلِینَ (اعراف:٢٠۵)
و پروردگارت را در درون خود از روی تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یادکن و از غافلان مباش.
مفسّران بزرگوار فرمودهاند:
خُفْیَة ً به معنای خواندن به صورت آهسته و آرام در پنهانی است و اگر کسی هنگام دعا فریاد کشید، متعدی است و از حد دعا تجاوز کرده است؛ زیرا خداوند، موجود دوری نیست.
در قرآن میخوانیم:
رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ (آلعمران:٨)
پروردگارا دلهایمان را بعد از آنکه ما را هدایت کردی، از راه حق منحرف مگردان و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش؛ زیرا تو بخشندهای.