عرفه و عرفات صفحه 84

خداوند، کسانی که اگر درخواست کنند، به آنان عطا شود و فردای قیامت، در پاداش هر درهم یک هزار حسنه، دریافت دارند.(1)

عرفات، عصر روز نهم است. ولی چرا هنگام وقوف در عرفات، عصر است؟ این سؤال را فردی یهودی از رسول خدا (ص) پرسید. حضرت (ص) نیز فرمود:

إِنَّ الْعَصْ-رَ هِیَ السَّاعَةُ الَّتِی عَص-َی آدَمُ فِیهَا رَبَّهُ فَفَرَضَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَی أُمَّتِیَ الْوُقُوفَ وَ التَّضَرُّعَ وَ الدُّعَاءَ فِی أَحَبِّ المَوَاضِعِ إِلَیْهِ وَ تَکَفَّلَ لهَمْ بِالجَنَّةِ وَ السَّاعَةُ الَّتِی یَنْ-صَرِفُ بِهَا النَّاسُ هِیَ السَّاعَةُ الَّتِی تَلَقَّی فِیهَا آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحِیم.(2)

[فلسفۀ وقوف در عرفات هنگام عصر، این است که] عصر ساعتی است که آدم پروردگار خویش را عصیان کرد و خداوند بر امت من وقوف و گریه و دعا را در بهترین جایگاه واجب گردانید و اعطای بهشت آنها را به عهده گرفت و آن ساعتی که مردم از عرفات کوچ می‌کنند، همان ساعتی است که آدم، کلماتی را از خداوند دریافت و توبه کرد. همانا خداوند، توبه‌پذیر و مهربان است.

در نقل دیگری آمده است: «آنان‌که در عرفات وقوف می‌کنند، در حقیقت، پیش روی خدا (بین یدی الله) وقوف کرده‌اند» . (3)

1- مستدرک الوسائل، ج ٨، ص ٣۶.
2- امالی صدوق، ص ١٧١؛ ر. ک: مستدرک الوسائل، ج ١٠، ص ٣٢.
3- بحارالانوار، ج ٣، ص ٣٢٠.