عرفه و عرفات صفحه 99

رحمت بی‌منتهای الهی

نقل است که «فضیل عیاض» روزی به عرفات ایستاده بود و در خلق نظاره می‌کرد و تضرع و زاری خلایق می‌شنید. گفت: «سبحان‌الله! اگر چندین خلایق نزدیک شخصی روند و از وی مقداری زر خواهند، ایشان را ناامید نگرداند. بر تو که خداوند کریم غفاری، آمرزش ایشان آسان‌تر است از مقداری زر بر آن مردم و تو اکرم الاکرمینی. امید آن است که همه را بیامرزی» .(1)

امید به درگاه خداوند

-2

زیر شمش-یرِ غمش، رقص‌کنان باید رفت کانکه شد کشتۀ او، نیک سرانجام افتاد

مالک بن دینار گوید که سفر حج کردم، جماعتی را در عرفات دیدم. به خود گفتم: «کاش می‌دانستم حج کدام یک از اینها مقبول است، تا او را تهنیت بگویم و حج کدام یک مردود است، تا او را تعزیت بدهم» . در خواب دیدم گوینده‌ای می‌گوید: «خداوند همه این جماعت را به نعمت