می باشد.
آیه اللّه حسن زاده آملی دامت برکاته: «دعا کلید عطاء و وسیله قرب الی اللّه تعالی و مخ عبادت و حیات روح و روح حیات است... دعا یاد دوست در دل راندن و نام او به زبان آوردن و در خلوت با او جشن ساختن و در وحدت با او نجوی گفتن و شیرین زبانی کردن است»(1).
اقبال لاهوری می نویسد: «نیایش خواه به شکل فردی و خواه به صورت اجتماعی، تجلّی اشتیاق درونی انسان برای دریافت جوابی در سکوت است».(2)
دعا گرایش انسان به مبدأ هستی، خواستن با عقیده و ایمان، مجذوب معبود شدن، پالایش دل از آلودگی ها و سیراب شدن از زلال چشمه معنویت و غیر او را ندیدن است.
دعا گرایش و کشش درونی انسان به سوی خدا و رفتن
1- 1 _ نور علی نور، حسن زاده آملی، ص9 و10. برای بهره بیشتر مقدمه کتاب مذکور را ملاحظه فرمائید.
2- 2 _ تفکرات اسلامی، ص108.