- مقدمه استاد سیّد جلال الدّین آشتیانی 1
- بیان حقیقت دعا و زبان خاصّ آن 5
- نقل و تحقیق، بحث و تأیید 6
- تحقیق در سرّ اجابت ادعیه 9
- تحقیق در انواع دعا وألسنه مخصوص هر دعا 15
- بیان اقسام سائل 24
- فی أ نّ للدّعاء والطلب باعثاً 25
- عطای الهیّه ازلی و سؤال سائلان نیز دائمی است 29
- شخصیّه المؤلّف العلمیّه 35
- أساتذه المؤلّف و تلامذته 37
- کتب المؤلّف 40
- فی رحاب هذا الکتاب 43
- فی معنی الحمد والشکر والثناء 47
- فی القضاء والقدر 53
- القول فی التفویض 62
- فی الرضا بقضاء الله 70
- وجوب إنکار المنکر 76
- الجمع بین وجوب إنکار المنکرات و عدم الرضا بالکفر والعصیان ،و بین الرضا بقضاء الله، ووجوب الرضا بقضائه 77
- فی أ نّ واجب الوجود لذاته واجب الوجود من جمیع الجهات 88
- الجواد الحقیقیّ هوالله تعالی فقط 91
- فی معنی الفاطر والبدیع 95
- فی فضل القرآن 101
- فی نسبه الإسلام 105
- فی أ نّ الله هو المستعان علی کلّ نائبه واحتیاج 108
- فضل التواضع 115
- فی أ نّ التّضرّع و الإلحاح یوجب الاستجابه 118
- اختلاف درجات العباد فی العقل والإیمان 126
- فی أن الله هو دافع کلّ کرب و کاشف کلّ غمّ 131
- فی ذمّ التکبُّر 132
- فی التوحید و معانی الأسماء 139
- فی معنی السمیع والبصیر 148
- فی معنی اللّطیف والخبیر 149
- فی معنی الربّ 151
- فی انعقاد النطفه و مراحل کمالها 161
- فی أنّ آباء الأنبیاء کلّهم کانوا موحّدین 163
- فیما قال الإمام علیه السّلام إذا وقع علی الأرض من بطن أمّه 183
- فی الخوف والخشیه من الله تعالی 192
- فی التّفکر و فضله و أنواعه و إراءه الله الأئمه ما فی السماوات والأرض 198
- فی إخبار الأئمّه عن عوالم غیر هذاالعالم 204
- فی حقیقه الذّکر و فضله 206
- فی وجوب نشر العلم علی العالم، وذمّ کتمانه 212
- فی علم الأئمّه علیهم السّلام 220
- فی مبادئ طینه الناس، و مبدأ خلقه الأئمّه علیهم السّلام 224
- فی حقیقه الرّزق و معانیه 228
که دوام احاطه و بقاء آن اختصاص به حقّ دارد و شیخ کبیر در اواخر مفتاح فرموده است، از
علامات سیَّار در مراتب و درجات اکملیت آن است که: أ نّه یعلم الشّیء و کأ نّه لایعلمه، بل یکون عین الشّیء و کأ نّه لم یکنه. و کأ نّه نفس این کامل و مرآت وجود و شهود وی در مقام و درجه ای قرار دارد که اشیاء و حقایق وجودی حول حقیقت او که مرکز دائره وجود و ایجاد
است در طواف اند، در هر نفسی حقیقتی محاذی وجود و مرآت ذات وی قرار گرفته و در نفس دوم می گذرد و حقیقت دیگر جای آن را می گیرد - فما یلحق نقطه نسبه أو حقیقه من الحقائق الکونیّه أن یقف فی مقام المسامته إلاّ ویلیها نقطه أخری بحال غیر الأولی، و هکذا(1) علی الدّوام.
«و صاحب(2) هذا الشأن یکون فی غالب أموره علی بصیره من أحواله یستقبلها و یتلقّاها عن شهود محقّق بعلم سابق، سواء وافقته أولم توافقه، و سواء کانت حسنه أو قبیحه عندالناس
او فی الأمر، لعلمه أ نّه لامحیص عنها، و یکون فی ادعیته کذلک ما اقترن منها بالإجابه و ماتأخّرت عنه الإجابه. و أکثر أدعیه من هذا شأنه علی اختلاف صورها مستجابه، لأ نّ کشفه
یمنعه أن یسأل إلاّ فیما یجب وقوعه بشرط السؤال أو یمکن».
تحقیق در انواع دعا وألسنه مخصوص هر دعا
طلب و استدعاء، گاهی به لسان ظاهر و در مواردی به لسان باطن و تاره به لسان ظاهر و
1- - در این مقام بحثی است بلکه فی هذا المقام مواضع أبحاث و ایرادات نذکرها مع أجوبتها فی حواشینا علی الفصوص.
2- - یجب أن نتأمّل فی أحوال إمام الأحرار قطب فلک الإمامه سیّدنا و إمامنا سیّدالشهداء و خاتم الأولیاء عند مشاهده عینه و أحواله و ما یجب علیه و ما قدّر له فی العلم السابق و القضاء الإلهی و کان یقول: ربّ نجّنی من القوم الظالمین، لأنه خرج من مکّه خائفا مترقّبا و کان یقول: إنّ الله شاء أن یرانی قتیلاً و سنحقق القول فی المقام تفصیلاً و نقول - اجمالا: إنّ الإمام القائم مقام ختم النبوّه یجب أن یکون علی بصیره فی أموره و أ نّه لایمکن أن یکون فی حیره من أموره لأ نّه یری کلّ صغیر و کبیر فی القضاء المبرم و أ نّه شهد فی الحضره العلمیّه قتله و قتل أتباعه و اساره عیاله و قبلت ألسنه ذاته و صفاته و أحواله المصائب الّتی ترد علیه و لذا کان کالجبل الراسخ عند تلقّی جنابه أعظم المصائب و کان لسان قاله و مقاله موافقا لألسنه أحواله و یقول: یاسیوف خذینی.