شرح دعاء عرفه صفحه 29

مناسبت بین اسماء اوّلاً، و بین اسماء و اعیان، ثانیا، به اسرار قدر و قضا مطلعند، لسان مقال

آنها با دیگر ألسنه آنان متحد و لایسألون إلاّ ما أراد الله لهم. مقام و مرتبه آنان فوق مقام کسانی است که لایعلمون استعدادهم فی کلّ زمان و یعلمون استعدادهم فی زمان حضورهم بما

أعطاهم الحق من الأحوال.

کسی که عین ثابت او مظهر اسم جامع إلهی است، کعین نبیّنا محمّد(1) و خاتم الأولیاء علیّ بن أبیطالب و فرزندان او حسن و حسین و زین العابدین علیهم السلام و دیگر اقطاب بعد از او که خاتم آخر، ختم ولایت کلیه الامام المهدی موعود علیه السلام، است به جمیع اعیان از ناحیه عین خود که جمیع اعیان از فروع و جزئیات عین آنان است عالمند و شیخ اکبر در همین فص متعرض احوال آنان شده است.

و المطّلعون علی سرّالقدر إذا علموا وصول أوان انفصال الضرّاء و البأساء و حصول زمان اتصال الرخاء و السرّاء، دعوا الله فرفع عنهم الضرّ و بدّل لهم العسر بالیسر.

عطای الهیّه ازلی و سؤال سائلان نیز دائمی است

نزد محققان از ارباب عرفان علی ماهوالمأثور من ائمّتنا و ساداتنا، عطایا و منح حقّ ذاتی

و فیض او دائمی است، ولکن همان طوری که حمد مطلق بدون اضافه به امری غیرواقع است، عطایای الهیّه نیز بدون سؤال غیرواقع بلکه غیرمعقول است و در صورت عدم سؤال لفظی، وقوع عطا وهبه إلهی دلیل تامّ است بر تحقّق سؤال یکی از ألسنه؛ سؤال ذاتی و استعدادی و سؤال بحسب لسان المرتبه و سؤال بلسان حال، و اما سؤال ذاتی، أن الذوات فی

ذاتیاتها سائله من الله و قابله منه، چه آن که هر ممکنی به حسب وجود متقوّم حقّ و باقی به اوست و بعد از افاضه ذوات از مبدأ فیاض اشیاء در کمال ذات و قبول فیض از مبدأ فیاض لسان استعداد حقّ را می خوانند، فکالّذی یتکامل أهلیّته و قابلیّته لحصول أمر من الله و فیض، فإن ذلک لایتأخّر أصلاً.