- مقدمه استاد سیّد جلال الدّین آشتیانی 1
- بیان حقیقت دعا و زبان خاصّ آن 5
- نقل و تحقیق، بحث و تأیید 6
- تحقیق در سرّ اجابت ادعیه 9
- تحقیق در انواع دعا وألسنه مخصوص هر دعا 15
- بیان اقسام سائل 24
- فی أ نّ للدّعاء والطلب باعثاً 25
- عطای الهیّه ازلی و سؤال سائلان نیز دائمی است 29
- شخصیّه المؤلّف العلمیّه 35
- أساتذه المؤلّف و تلامذته 37
- کتب المؤلّف 40
- فی رحاب هذا الکتاب 43
- فی معنی الحمد والشکر والثناء 47
- فی القضاء والقدر 53
- القول فی التفویض 62
- فی الرضا بقضاء الله 70
- وجوب إنکار المنکر 76
- الجمع بین وجوب إنکار المنکرات و عدم الرضا بالکفر والعصیان ،و بین الرضا بقضاء الله، ووجوب الرضا بقضائه 77
- فی أ نّ واجب الوجود لذاته واجب الوجود من جمیع الجهات 88
- الجواد الحقیقیّ هوالله تعالی فقط 91
- فی معنی الفاطر والبدیع 95
- فی فضل القرآن 101
- فی نسبه الإسلام 105
- فی أ نّ الله هو المستعان علی کلّ نائبه واحتیاج 108
- فضل التواضع 115
- فی أ نّ التّضرّع و الإلحاح یوجب الاستجابه 118
- اختلاف درجات العباد فی العقل والإیمان 126
- فی أن الله هو دافع کلّ کرب و کاشف کلّ غمّ 131
- فی ذمّ التکبُّر 132
- فی التوحید و معانی الأسماء 139
- فی معنی السمیع والبصیر 148
- فی معنی اللّطیف والخبیر 149
- فی معنی الربّ 151
- فی انعقاد النطفه و مراحل کمالها 161
- فی أنّ آباء الأنبیاء کلّهم کانوا موحّدین 163
- فیما قال الإمام علیه السّلام إذا وقع علی الأرض من بطن أمّه 183
- فی الخوف والخشیه من الله تعالی 192
- فی التّفکر و فضله و أنواعه و إراءه الله الأئمه ما فی السماوات والأرض 198
- فی إخبار الأئمّه عن عوالم غیر هذاالعالم 204
- فی حقیقه الذّکر و فضله 206
- فی وجوب نشر العلم علی العالم، وذمّ کتمانه 212
- فی علم الأئمّه علیهم السّلام 220
- فی مبادئ طینه الناس، و مبدأ خلقه الأئمّه علیهم السّلام 224
- فی حقیقه الرّزق و معانیه 228
نیز شد.
نگارنده در دوران طلبگی از زبان اساتید و ارباب اطّلاع، اوصاف مرحوم حاجی فاضل را زیاد می شنیدم، چه آن که این استاد یگانه در عصر خود شهرت بسزایی داشت و طلاّب مستعدّ از محضر او استفاده کرده بودند، سالیان متمادی دارای حوزه با رونقی بود و در معقول و منقول در سطح عالی تدریس می کرد.
استاد بزرگوار نگارنده آقا میرزا ابوالحسن قزوینی «قدّس الله سرّه بنوره» می فرمود، یکی از فرزندان حاج فاضل خراسانی که به درس شرح منظومه من حاضر می شد، گفت: پدرم بر دعای عرفه شرحی نوشته که ناقص است، شرح را نزد من آورد و من مقداری از آن را مطالعه کردم.
استادم با این که هر کسی را نمی پسندید، از مرحوم فاضل تعریف می کرد و این اثر او را
می ستود. حقیر بعد از آن که در مشهد ساکن گردید، و خداوند مجاورت و عتبه بوسی هشتمین
قطب از اقطاب وجود؛ علیّ بن موسی، امام رضا علیه و علی آبائه السّلام را نصیب او گردانید، بعد از شروع به تهیه منتخبات فلسفی از حکمای ایران در چهار قرن اخیر درصدد
تهیه نسخه ای از شرح حاج فاضل بر دعای عرفه برآمد.
بعد از مطالعه این شرح معلوم شد که مؤلّف علاّمه در اثنای شرح و تحقیق پیرامون مطالب دعا، روایات زیادی را از ائمّه شیعه نقل نموده و مآخذ آنها را ذکر نکرده اند، بعضی از این روایات ناقص نقل شده و اغلاطی نیز در روایات دیده می شود. نقص در مطالب علمی را
می توان حتی الامکان جبران کرد، ولی دستکاری در روایات درست نیست، بلکه شرعاً و عقلاً
ممنوع است؛ لذا لازم بود که مآخذ روایات را به دست آورد.
در این میان، یکی از دانشجویان دوره لیسانس دانشکده الهیّات دانشگاه مشهد، به نام