- پیشگفتار 1
- اشاره 3
- 1 - نفخ صور از جانب خدا برای آدم علیه السلام 5
- 3 - خلقت انسان از نفس واحده 5
- 2 - عارضی بودن تفرقه 5
- اشاره 5
- 5 - فطرت یکسان 6
- 6 - الهام به نفس بشر 6
- 4 - تکریم بنی آدم 6
- 8 - پیامبر همگان 7
- 7 - یکپارچگی امت اسلامی 7
- 9 - همگانی بودن بعثت 7
- قرآن و اتحاد ملّی 8
- روایات و اتحاد ملّی 12
- سیره پیامبرصلی الله علیه وآله در مورد اتحاد ملّی 15
- اتحاد ملّی در صدر اسلام از دیدگاه مستشرقان 19
- 1 - مخالفت با شعارهای قومی 21
- توضیح 21
- راه کارهای اتّحاد ملّی 21
- 3 - دادن پُست ها به اقوام مختلف 22
- 2 - ایجاد اخوّت بین اقوام 22
- 5 - پیوندهای خانوادگی بین اقوام 23
- 4 - تقویت ارزش های دینی 23
- 7 - طرد اقوام نااهل از خود 25
- تعصب مذموم 25
- اشاره 27
- اشاره 28
- اقسام انسجام اسلامی 28
- 2 - انسجام حقیقی 29
- روایات و دعوت به انسجام سیاسی 30
- 1 - شناخت هر مذهب از منابع آن 32
- توضیح 32
- راهکارهای انسجام سیاسی 32
- 2 - حسن ظنّ به دیگری 33
- اشاره 36
- 4 - حکم به ظاهر افراد 36
- قرآن و حکم به ظاهر افراد 36
- روایات اهل بیت علیهم السلام و حکم به ظاهر افراد 37
- روایات اهل سنت و حکم به ظاهر افراد 38
- ب) ابن حجر عسقلانی می گوید 43
- الف) ابن تیمیه می گوید 43
- ه) ذهبی می گوید 43
- د) شاطبی می گوید 43
- و) رشید رضا در تفسیر «المنار» می گوید 44
- ز) ابن حزم می گوید 45
- 6 - دوری از خطّ غلو 46
- 5 - گفت و گو در مسائل اختلافی 46
- 9 - پرهیز از کلمات حساسیت زا و نفرت انگیز به یکدیگر 51
- 8 - ضرورت یک صدایی به هنگام شداید 51
- 7 - پرهیز از کید دشمنان اسلامی 51
- 11 - رعایت اخلاق اسلامی نسبت به یکدیگر 53
- 10 - پرهیز از ناسزا گفتن به مقدسات طرف مقابل 53
- 12 - ملاقات و گفت و گو 54
- 14 - یکی شدن اصطلاحات 55
- 15 - بازنگری تدوین تاریخ اسلامی 56
- 16 - پرداختن به مسائل مهم 58
- 17 - همکاری در مسائل اتفاقی 61
- 3 - گسترش روحیه برادری 66
- 2 - ابعاد جهانی اسلام 66
- 1 - توحید 66
- توضیح 66
- 4 - همکاری اجتماعی 67
- 5 - مسجد و اقامه جمعه و جماعت 68
- 6 - حج، کنگره عظیم جهان اسلام 68
- 7 - به کار گرفتن زبان عربی در عبادات 69
- 2 - وجود شیعه در بین جامعه 77
- اشاره 77
- 1 - حفظ جان شیعیان 77
- 3 - اتمام حجّت بر تمام مردم 78
- توضیح 79
- 2 - به استضعاف کشیدن گروهی از مردم 79
- 3 - کشتار و اسارت 79
- 1 - بی آبرویی 79
- اشاره 80
- 1 - اتهام به یکدیگر 80
- 3 - نداشتن بینش سیاسی واقع بینانه 84
- 2 - عدم تعقل 84
- 4 - شناخت هر مذهب از زبان مخالفان 85
- 5 - عدم توجه به دشمن مشترک 85
- 6 - حکم به لوازم اعتقاد 85
- 7 - سوء ظنّ به دیگری 86
- انسجام تکوینی در صدر اسلام 87
- وصیّت پیامبران به پیروی از جانشین به حقّ 88
- وحدت حقیقی بر محور امام معصوم علیهم السلام 89
- اشاره 94
- 1 - امتحان ملائکه و شیطان با خلقت حضرت آدم علیه السلام 94
- 2 - امتحان امُت اسلامی در وحدت بر مسأله امامت 96
- ایمان همراه با ولایت 98
- علم پیامبرصلی الله علیه وآله به اختلاف امت اسلامی 102
- توجیه کلام حضرت هارون علیه السلام 103
- رجوع به خدا و رسول هنگام اختلاف در جانشین پیامبرصلی الله علیه وآله 105
- حرمت کتمان حقایق 107
- امام علی علیه السلام و دعوت به اهل بیت علیهم السلام 109
- غدیر، محور انسجام حقیقی 111
- طرح غدیر، در راستای انسجام اسلامی 116
- غدیر از دیدگاه برخی اهل سنت 124
- توضیح 124
- 1 - محمد بن محمد غزّالی 125
- 2 - محمد بن طلحه شافعی 125
- 4 - محمد بن یوسف گنجی شافعی 126
- 3 - سبط بن جوزی 126
- 7 - سعدالدین تفتازانی 127
- 6 - تقی الدین مقریزی 127
- اشاره 129
- 1 - فرید الدین عطار نیشابوری (513 - 586 ق) 129
- پیام های غدیر به جامعه اسلامی 136
علمای اهل سنت و حکم به ظاهر
الف) ابن تیمیه می گوید
«... فانّ الایمان الذی علقت به احکام الدنیا هوالایمان الظاهر و هو الاسلام...»؛(1) «...همانا ایمانی که احکام دنیا بر آن معلّق شده ایمان ظاهری می باشد که همان اسلام است».
ب) ابن حجر عسقلانی می گوید
«...و فی حدیث ابن عباس من الفوائد؛ منها الاقتصار فی الحکم باسلام الکافر اذا اقرّ بالشهادتین»؛(2) «...در حدیث ابن عباس فوائدی است از آن جمله این که باید در حکم به اسلام کافر اکتفا بر اقرار به شهادتین نمود».
د) شاطبی می گوید
«انّ اصل الحکم بالظاهر مقطوع به فی الأحکام خصوصاً و بالنسبه الی الاعتقاد فی الغیر عموماً؛ فانّ سیّد زالبشر مع اعلامه بالوحی یجری الأمور علی ظواهرها فی المنافقین و غیرهم، و ان علم بواطن احوالهم، و لم یکن ذلک بمخرجه عن جریان الظواهر علی ماجرت علیه...»؛(3) «همان اصل حکم به ظاهر افراد امری قطعی در احکام به طور خصوص و نسبت به اعتقاد غیر به طور عموم است؛ زیرا سیّد بشر - حضرت محمّدصلی الله علیه وآله - همراه با اعلام به وحی، امور را بر ظواهر آن نسبت به منافقان و دیگران جاری می کرد، گرچه از باطن آن ها آگاهی داشت، ولی این آگاهی او را از جریان حکم بر ظواهر افراد باز نمی داشت».
ه) ذهبی می گوید
«و رأیت للأشعری کلمه أعجبتنی و هی ثابته رواها
1- الایمان، ابن تیمیه، ص 398.
2- فتح الباری، ج 13، ص 367.
3- الموافقات، شاطبی، ج 2، ص 272-271.