- پیشگفتار 1
- اشاره 3
- 3 - خلقت انسان از نفس واحده 5
- 2 - عارضی بودن تفرقه 5
- اشاره 5
- 1 - نفخ صور از جانب خدا برای آدم علیه السلام 5
- 5 - فطرت یکسان 6
- 4 - تکریم بنی آدم 6
- 6 - الهام به نفس بشر 6
- 9 - همگانی بودن بعثت 7
- 7 - یکپارچگی امت اسلامی 7
- 8 - پیامبر همگان 7
- قرآن و اتحاد ملّی 8
- روایات و اتحاد ملّی 12
- سیره پیامبرصلی الله علیه وآله در مورد اتحاد ملّی 15
- اتحاد ملّی در صدر اسلام از دیدگاه مستشرقان 19
- 1 - مخالفت با شعارهای قومی 21
- راه کارهای اتّحاد ملّی 21
- توضیح 21
- 2 - ایجاد اخوّت بین اقوام 22
- 3 - دادن پُست ها به اقوام مختلف 22
- 5 - پیوندهای خانوادگی بین اقوام 23
- 4 - تقویت ارزش های دینی 23
- 7 - طرد اقوام نااهل از خود 25
- تعصب مذموم 25
- اشاره 27
- اقسام انسجام اسلامی 28
- اشاره 28
- 2 - انسجام حقیقی 29
- روایات و دعوت به انسجام سیاسی 30
- توضیح 32
- راهکارهای انسجام سیاسی 32
- 1 - شناخت هر مذهب از منابع آن 32
- 2 - حسن ظنّ به دیگری 33
- 4 - حکم به ظاهر افراد 36
- قرآن و حکم به ظاهر افراد 36
- اشاره 36
- روایات اهل بیت علیهم السلام و حکم به ظاهر افراد 37
- روایات اهل سنت و حکم به ظاهر افراد 38
- الف) ابن تیمیه می گوید 43
- ه) ذهبی می گوید 43
- ب) ابن حجر عسقلانی می گوید 43
- د) شاطبی می گوید 43
- و) رشید رضا در تفسیر «المنار» می گوید 44
- ز) ابن حزم می گوید 45
- 5 - گفت و گو در مسائل اختلافی 46
- 6 - دوری از خطّ غلو 46
- 9 - پرهیز از کلمات حساسیت زا و نفرت انگیز به یکدیگر 51
- 8 - ضرورت یک صدایی به هنگام شداید 51
- 7 - پرهیز از کید دشمنان اسلامی 51
- 10 - پرهیز از ناسزا گفتن به مقدسات طرف مقابل 53
- 11 - رعایت اخلاق اسلامی نسبت به یکدیگر 53
- 12 - ملاقات و گفت و گو 54
- 14 - یکی شدن اصطلاحات 55
- 15 - بازنگری تدوین تاریخ اسلامی 56
- 16 - پرداختن به مسائل مهم 58
- 17 - همکاری در مسائل اتفاقی 61
- 3 - گسترش روحیه برادری 66
- 2 - ابعاد جهانی اسلام 66
- 1 - توحید 66
- توضیح 66
- 4 - همکاری اجتماعی 67
- 6 - حج، کنگره عظیم جهان اسلام 68
- 5 - مسجد و اقامه جمعه و جماعت 68
- 7 - به کار گرفتن زبان عربی در عبادات 69
- 2 - وجود شیعه در بین جامعه 77
- اشاره 77
- 1 - حفظ جان شیعیان 77
- 3 - اتمام حجّت بر تمام مردم 78
- 1 - بی آبرویی 79
- 3 - کشتار و اسارت 79
- 2 - به استضعاف کشیدن گروهی از مردم 79
- توضیح 79
- اشاره 80
- 1 - اتهام به یکدیگر 80
- 3 - نداشتن بینش سیاسی واقع بینانه 84
- 2 - عدم تعقل 84
- 5 - عدم توجه به دشمن مشترک 85
- 6 - حکم به لوازم اعتقاد 85
- 4 - شناخت هر مذهب از زبان مخالفان 85
- 7 - سوء ظنّ به دیگری 86
- انسجام تکوینی در صدر اسلام 87
- وصیّت پیامبران به پیروی از جانشین به حقّ 88
- وحدت حقیقی بر محور امام معصوم علیهم السلام 89
- اشاره 94
- 1 - امتحان ملائکه و شیطان با خلقت حضرت آدم علیه السلام 94
- 2 - امتحان امُت اسلامی در وحدت بر مسأله امامت 96
- ایمان همراه با ولایت 98
- علم پیامبرصلی الله علیه وآله به اختلاف امت اسلامی 102
- توجیه کلام حضرت هارون علیه السلام 103
- رجوع به خدا و رسول هنگام اختلاف در جانشین پیامبرصلی الله علیه وآله 105
- حرمت کتمان حقایق 107
- امام علی علیه السلام و دعوت به اهل بیت علیهم السلام 109
- غدیر، محور انسجام حقیقی 111
- طرح غدیر، در راستای انسجام اسلامی 116
- غدیر از دیدگاه برخی اهل سنت 124
- توضیح 124
- 1 - محمد بن محمد غزّالی 125
- 2 - محمد بن طلحه شافعی 125
- 3 - سبط بن جوزی 126
- 4 - محمد بن یوسف گنجی شافعی 126
- 6 - تقی الدین مقریزی 127
- 7 - سعدالدین تفتازانی 127
- اشاره 129
- 1 - فرید الدین عطار نیشابوری (513 - 586 ق) 129
- پیام های غدیر به جامعه اسلامی 136
رسیده اند که مذهب تشیع از بدعت های عبداللَّه بن سبأ معروف به ابن السوداء است، این حرف، وَهم و کم خردی در تحقیق مذهب شیعه است، و هرکس منزلت این مرد را نزد شیعه و تبرّی آنان از او و گفتار و اعمالش را بداند و کلمات علمای شیعه در تبری از او را به طور اتفاق ببیند مقدار درست بودن این قول را خواهد فهمید».
استاد محمّد ابوزهره در ردّ اتهام وهابیان به شیعه می گوید: «انّ الامامیه لایصلون بالامام الی مرتبه النبیّ صلی الله علیه وآله»؛(1) «امامیه امام را به مرتبه پیامبرصلی الله علیه وآله نمی رسانند».
2 - عدم تعقل
یکی از موانع انسجام اسلامی و تقریب، عدم تعقل و فکر و جمود بر ظواهر نصوص است، امری که در طول تاریخ اسلام در میان مسلمانان و برخی از مذاهب اسلامی همچون اهل حدیث و سلفی ها و وهابیان یافت می شود، کسانی که برای عقل و تعقل ارزش چندانی قائل نیستند، آنان فکر نمی کنند که عملکرد و اعتقادشان چه تبعاتی در پیش دارد.
3 - نداشتن بینش سیاسی واقع بینانه
یکی دیگر از موانع انسجام اسلامی و تقریب، نداشتن بینش سیاسی عمیق و ژرف اندیشی است. برخی از کوته فکران و تنگ نظران بدون توجه به جوانب حرف هایشان هرچه می توانند بر زبان جاری می سازند و فکر
1- الامام الصادق، محمّد ابوزهره، ص 151.