بانک جامع اشعار غدیرستان صفحه 1785

«ذکایی» از مدد فضل اوست برخوردار

از آن به قوت طبع است در زمانه شهیر

شها جهان جفاپیشه منکدر دارد

دل مرا که ز انوار مهر تست منیر

فگارم از غم دوران، عنایتی فرما

فکنده محنتم از پا، ز لطف دستم گیر

رحمان نوازنی

ظهردم بود و برکه هم تشنه ؛برکه ای که تب بیابان داشت

دل او مثل تکه های سفال ؛اشتیاق نماز باران داشت

ظهر یک روز آفتابی بود ؛ برکه پلکی زد و نگاهش رفت